فیلم روز
دیوانه از قفس می‌پرد؟
محمد ناصر احدی/ خبرنگار
استیون سادربرگ با نخستین فیلمش نه‌تنها نخل طلای جشنواره کن را به دست آورد بلکه باعث رونق فیلم‌های مستقل و کم‌هزینه در ابتدای دهه 90شد. او با وجود اینکه در مقام کارگردان پشت دوربین فیلم‌های جریان اصلی سینما هم بوده، اما همواره دغدغه تولید فیلم‌های ارزان‌قیمت، فارغ ازسیطره استودیوهای بزرگِ فیلمسازی را داشته است.
به همین دلیل اصلا عجیب نیست که از ابتدا تا انتهای فیلم آخرش، دیوانه را با گوشی موبایل آیفون ۷ پلاس فیلمبرداری کرده و بودجه تولید آن تنها یک میلیونو500 هزار دلار بوده است.
این فیلمِ ترسناک روان‌شناختی داستانِ دختری به نام ساویر ولنتینی (با بازی کلرفوی) است که با رضایت خودش در یک مؤسسه روانی بستری می‌شود، اما اوضاع به‌تدریج به هم میریزد و مدت اقامت او در این مؤسسه از آنچه در ابتدا تصور میکرده بیشتر می‌شود.
ساویر، که درمحلِ سکونتِ سابقش توسط مردی به نام دیوید استراین (با بازی جاشوا لئونارد) تعقیب میشده، خیال می‌کند دیوید در پوشش یک پرستار به‌دنبالش آمده تا دوباره او را بیازارد. با اینکه تأثیر زیبایی‌شناختی و روان‌شناختی نماهایی که با لنز واید فیلمبرداری شده درسرتاسر فیلم مشهود است، ولی شاید همه تماشاگران این حجم ازتصاویرِ دفرمه‌شده به مذاقشان خوش نیاید.
فیلم در لحظاتی از نفس میافتد. با این حال جسارت سادربرگ در ساخت یک فیلم سینمایی با گوشی موبایل هر بینندهای را متقاعد می‌کند تا انتهای فیلم دست از تماشای آن نکشد. شاید حالا دیگر باید بزرگ‌ترین وسوسه سادربرگ را امتحان چیزهای نو در سینما دانست.
در همینه زمینه :
دغدغه