کلک
![کلک](/img/newspaper_pages/1397/04%20TIR/12/rooye/2415.jpg)
همه چیز را از توهین و دلخوری گرفته تا ظلم و بیعدالتی میشود از یاد برد اما هیچ انسانی خوارشدن خود را فراموش نمیکند، طبیعت بشر همین است. حیوانات درنده در کمین هم مینشینند و با هم گلاویز میشوند و همدیگر را میدرند و میخورند اما هرگز یکدیگر را تحقیر نمیکنند، فقط آدمها هستند که یکدیگر را تحقیر میکنند. انسان نه تحقیرشدن خود را فراموش میکند و نه کسی را که در برابرش تن به تحقیر داده است، میبخشد.
رمان «بچههای آربات»، آناتولی ریباکف، ترجمه: سروژ استپانیان، صفحه 822