قصه دره جنی و گنج

  دره جنی
  موقعیت: شمال محله جماران

دره جنی جماران در محدوده محله حصارک این روستا واقع است؛ دره‌ای با درختان تنومند و درهم‌تنیده. شاید همین درختان انبوه چهره این دره را خوفناک می‌کرد و رعب و وحشت به دل اهالی می‌انداخت. البته به باور قدیمی‌ها، این دره جن داشت و برای همین به‌نام دره جنی معروف شده بود.
محمد تیموری، از معتمدین محله، روایتی را از دره جنی نقل می‌کند که منشأ یک ‌ضرب‌المثل معروف در محله جماران شده است:«درگذشته برخی از جوانان برای زندگی بهتر و رسیدن به آرزوهای بزرگ روستا را ترک می‌کردند. یکی از مردان جمارانی با سودای زندگی بهتر چندسال از جماران مهاجرت کرد و رفت. ولی نه‌تنها پولدار نشد که نیازمندتر از قبل به روستا برگشت. یک روز فریادکنان از سمت دره جنی به روستا آمد و با لهجه جمارانی گفت: «اگر بخواهد هاده، به‌اندازه خود جماران هاده» یعنی اگر خدا بخواهد روزی بدهد، هرجایی که باشی روزی‌ات می‌رسد.نقل است که وقتی او زار و مغموم به روستا برمی‌گردد، به سمت دره جنی می‌رود و همانجا در کنار درختان خوابش می‌برد. بیدار که می‌شود پایش با مانعی برخورد می‌کند. دقیق که می‌شود، متوجه برق زدن شیئی می‌شود و آن محدوده از زمین را می‌کند و گنج پیدا می‌کند. ازآن‌پس نقل زبانش این جمله بود که برای یافتن گنج و ثروت لازم نیست از روستا برویم؛ همین‌جا در جماران همه‌چیز هست.دره جنی، جدا از نامش، دره با برکتی هم بود. معدن سنگی که در این دره وجود دارد باعث شده بود کارگران زیادی آنجا مشغول کار شوند و درآمد داشته باشند. این سنگ‌ها در ساختمان‌سازی استفاده می‌شد و طرفدار هم داشت. شکوه و زیبایی دره جنی برخلاف نامش زبانزد بود. قنات پرآبش سرسبزی و رشد درختان انبوه را به‌دنبال داشت. البته کولی‌های مهاجر از حاشیه تهران در فصولی از سال در این دره ساکن می‌شدند. کولی‌ها چادر می‌زدند و بسیاری از مایحتاج خود را همچون ماست، شیر، نان و خوراک، از روستای جماران تأمین می‌کردند.
این روزها دیگر خبری از دره خوفناک جمارانی‌ها نیست که برخلاف نامش، باشکوه و زیبا بود؛ مجموعه‌ای از خانه‌ها و رستوران‌ها آن را محو کرده است.