فیلم‌های فوتبالی اینجا جای چیپ زدن نیست

علیرضا محمودی

درحالی‌که ترکیب سینما و فوتبال در مطبوعات باعث موفقیت هفته‌نامه‌های فراوانی شد، اما این ترکیب در ساختار تولید سینمای ایران با چنان سرنوشتی روبه‌رو شده که انگار بازگشت به آن حاصلی جز خنده حضار نیست. داستان فقط اکران افتضاح مثلث آبی(1378/ هادی صابر) با ترکیب جواد زرینچه و محمد صالح‌علا نیست و ماجرا نباید فقط نرفتن یک هزارم تماشاگران بازی‌های پرسپولیس برای دیدن فوتبالیست‌ها (1379/ اکبر ثقفی) باشد. پرونده بی‌علاقگی مردم به دیدن فوتبال ایرانی در فیلم ایرانی باز‌تر از این حرف‌هاست. وقتی در دوران مختلف با 2 دروازه‌بان محبوب تیم ملی چه در سال 1379با احمدرضا عابدزاده(ازدواج غیابی) و چه در سال 1400با علیرضا بیرانوند(بیرو) فیلم‌ها نمی‌توانند دلبری حتی محدودی هم راه بیندازند، گریزانی سینمای ایران از فوتبال بیشتر نمایان می‌شود. انگار فوتبال فقط به‌عنوان یک موضوع فرعی برای انواع فیلم‌ها توصیه می‌شود تا داستانی برای جذب مخاطبان. از داستان زمین خوردن یک فوتبالیست مانند شکوه قهرمان(1348/علیرضا زرین‌دست) تا بحران‌های عاطفی یک هوادار فوتبال مانند عمو فوتبالی(1354/ ایرج قادری). از آشفتگی‌های عاطفی یک شرط‌بند فوتبال از هت‌‌تریک(1398/ رامتین لوافی) تا تومان (1397/ مرتضی فرشباف). از بهم خوردن رابطه یک زوج به‌خاطر فوتبال مانند عرق سرد(1396/ سهیل بیرقی)تا گیر کردن چند زن مشتاق که می‌خواهند هر طور شده وارد استادیوم شوند مانند آفساید (1384/ جعفرپناهی). از مشکلات مربیان فوتبال در شهرستان‌ها مانند کتونی سفید(1386/ محمد ابراهیم معیری) تا زاپاس(1394/ برزو نیک‌نژاد).
فیلم‌های ایرانی دیگری هستند که داستانشان یک‌جا به فوتبال گیر کرده یا قهرمان‌ها یک‌جا با نتیجه فوتبال خوشحال و غمگین می‌شوند، اما سینمای ایران در چرخه تولید فیلم‌های ایرانی هرگز اعتماد به نفس ساختن فیلمی درباره فوتبال و یا حتی یک بازی وفوتبال نداشته است. همه‌‌چیز در تماشای فوتبال و رفتن به استادیوم و یا استفاده از شور و هیجان سکو‌ها خلاصه شده.
در سال 1376که بازی‌های ایران برای صعود به جام جهانی به اوج حساسیت رسیده بود، ناصر تقوایی پیشنهاد داد که کارگردان پخش مستقیم یکی از بازی‌های ایران شود تا جای دوربین و نحوه سوئیچ دوربین‌ها در استادیوم آزادی را تصحیح کند. بدون شک تماشای بازی ایران با کارگردانی سازنده « ای ایران» بیشتر یک اتفاق سینمایی بود تا فوتبالی.