سایه سامورایی‌ روی جام

از نخستین دوره برگزاری رقابت‌های جام ملت‌های آسیا تا امروز، فقط 9کشور توانسته‌اند قهرمانی این رقابت‌ها را جشن بگیرند. تا 8سال قبل فقط 6تیم جام آسیا را برده بودند اما در دوره‌های گذشته استرالیا و قطر نیز به این فهرست اضافه شدند. به جز استرالیا و قطر، عراق، کویت و رژیم صهیونیستی نیز تنها یک دوره قهرمان جام ملت‌های آسیا شده‌اند. فهرست پرافتخارترین تیم‌های جام را 4تیم تشکیل می‌دهند و بین آنها نیز ژاپن به تنهایی درصدر جدول پرافتخارترین تیم‌های تاریخ این تورنمنت ایستاده است.

 4قهرمانی به روش سامورایی
سامورایی‌ها تا سال 1992که میزبان جام ملت‌ها شدند، هرگز این رقابت را نبرده بودند. نخستین قهرمانی آبی‌ها در همان دوره رقم خورد. این تیم سال‌های 2000، 2004و 2011نیز روی سکوی اول قرار گرفت تا به تنهایی پرافتخارترین تیم قاره شود. در این بازه زمانی، ژاپنی‌ها رویایی‌ترین سال‌های ممکن را پشت سر گذاشتند. این تیم این شانس را داشت که در دوره قبلی تعداد قهرمانی‌هایش در آسیا را به 5برساند اما مقابل قطر شکست خورد. این نخستین باخت ژاپن در تاریخ فینال‌های جام ملت‌های آسیا بود.

برنده 50-50 فینال‌ها
رسیدن به 5فینال متوالی لیگ قهرمانان، موفقیتی فراموش‌نشدنی برای تیم ملی عربستان بود، تیمی که برای چند دهه، پای ثابت فینال‌های آسیا بود و اصلا محال به‌نظر می‌رسید یک فینال جام ملت‌ها بدون حضور این تیم برگزار شود. اگر عربستان در فینال‌ها کمی بهتر عمل می‌کرد، حالا پرافتخارترین تیم قاره بود اما آنها درست در نیمی از فینال‌ها شکست خوردند. پیروزی در 3فینال و باخت در 3فینال، عربستان را در جایگاه دومین تیم پرافتخار این تورنمنت قرار داده است.

هت‌تریک جام
برای سال‌های زیادی ایران پرافتخارترین تیم این جام بود. هنوز هم که هنوز است هیچ تیمی نتوانسته مثل ایران در قهرمانی هت‌تریک کند و 3دوره پیاپی این تورنمنت را ببرد، دستاورد بزرگی که البته بعد از آن حتی برای خود ایران نیز تکرار نشد. بین تیم‌های پرافتخار قاره آسیا، ایران تنها تیمی است که تا امروز طعم شکست در فینال‌‌ها را نچشیده و هر وقت به فینال رسیده، برنده بوده است.

اقتداری که فراموش شد
2قهرمانی در 2دوره اول جام ملت‌ها، یک افتخار به‌یادماندنی برای فوتبال کره بود اما این تیم پس از آن تجربه، دیگر هیچ‌وقت نتوانست روی سکوی اول قرار بگیرد. کره بدشانس‌ترین تیم تاریخ جام ملت‌ها در بازی‌های فینال به شمار می‌رود، تیمی که 4فینال مختلف را باخته و از این حیث، روزهای سختی را پشت سر گذاشته است.

پنج‌ضلعی ذهن‌های  زیبا!
حضور مربیانی در کلاس جهانی، جام‌ملت‌های آسیای این دوره را جذاب‌تر از همیشه کرده است
یک قاره و یک جام‌ملت‌ها؛ هیجانی که خیلی زود از راه ‌رسید و همه‌‌چیز را به‌ خودش گره ‌زد. جام کارش را شروع کرده و بهترین بازیکنان قاره رودرروی هم قرار گرفته‌اند تا بهترین نمایش‌های ممکن را پشت سر بگذارند. آنچه در این تورنمنت در کنار باز‌ی‌ها به‌شدت جلب توجه می‌کند، حضور مربیانی در کلاس جهانی است؛ اتفاقی که بدون‌شک جذابیت بازی‌ها را به اوج خواهد رساند.
    روبرتو مانچینی؛ بدون هیچ شک و تردیدی، او بزرگ‌ترین مربی جام است؛ کسی که با سیتی قهرمان انگلیس، با اینتر قهرمان ایتالیا و با خود ایتالیا قهرمان یورو شده است. در حقیقت او آخرین مربی قهرمان اروپا تا امروز به شمار می‌رود و این رکورد باز هم در دست خودش خواهد بود تا تابستان بعدی و رقابت‌های جام‌ملت‌های اروپا از راه برسد. مانچو در ایتالیا کار بزرگی انجام داد. او یک تیم مطلقا ناامید و بحران‌زده را تحویل گرفت و با شکست‌دادن انگلیس در ومبلی، جام را از آن خودش کرد. با این حال، همان تیم کمی بعد نتوانست راه جام‌جهانی را پیدا کند و پروژه مانچو به‌شدت تحت‌‌تأثیر این اتفاق قرار گرفت. البته که باز هم ایتالیایی‌ها خواهان ادامه حضور این مربی بودند اما مدتی بعد، پیشنهاد سنگین عربستان شرایط را تغییر داد و موجب شد مانچینی برای نخستین‌بار در دوران مربیگری به قاره آسیا برسد.
    هکتور کوپر؛ بهترین روزهای تاریخ باشگاه والنسیا وقتی بود که این تیم 2بار به فینال لیگ قهرمانان اروپا رسید. آنها در 2سال متوالی راهی فینال شدند و هر دو تجربه با هدایت هکتور کوپر رقم خورد؛ مربی بزرگی که در هر دو فینال بازنده شد اما باز هم دستاورد بزرگی در والنسیا داشت. کوپر حالا با کوله‌باری از تجربه هدایت سوریه را بر عهده دارد. او که سابقه درخشانی در فوتبال ایتالیا داشته، زمانی هم سرمربی باشگاه اینتر بوده است.
    پائولو بنتو؛ بین سال‌های 2010 تا 2014 سرمربی تیم ملی پرتغال بود و کریس رونالدو را هدایت می‌کرد. البته که پرتغال دقیقا 2سال بعد از جدایی او قهرمان اروپا شد و این کنایه‌آمیز به‌نظر می‌رسید. این مربی پرتغالی که در قاره آسیا کره‌جنوبی را نیز هدایت کرده، حالا نفر اول نیمکت تیم ملی امارات است و رؤیاهای بزرگی برای این تیم دارد.
    فیلیپ تروسیه؛ اصلا نمی‌توان جام‌جهانی2002 را بدون او تصور کرد؛ مربی خوش‌فکری که در آن جام سرمربی تیم ملی ژاپن بود. او آنقدر در ژاپن درخشید که شهروندی افتخاری توکیو را تقدیمش کردند. مرد عینکی معروف، حالا سرمربی تیم ملی ویتنام شده؛ مردی که تقریبا در همه دنیا مربیگری کرده است.
    یورگن کلینزمن؛ فوتبالی‌ها شیفته این مهاجم بودند؛ یک بازیکن گلزن و جذاب که همیشه شادی‌های گل دیدنی و خاصی هم داشت. یورگن به‌عنوان مربی، چندان درخشان نبوده اما شاید حضور در تیم ملی کره‌جنوبی، همه‌‌چیز را در مورد او تغییر بدهد. هدایت بایرن‌مونیخ، تیم ملی آلمان، تیم ملی آمریکا و حالا هم کره‌جنوبی، پروژه‌های شاخص این مربی در دوران مربیگری‌اش به‌شمار می‌روند.