عشق مشترک آسمانی

فاطمه عباسی- روزنامه‌نگار

کافی بود چند حصیر جاندار، چند برگ روزنامه و یک کاسه سریش جلوی بچه‌های دهه‌های 60و70می‌گذاشتید تا یک ساعت بعد، یک بادبادک ابتکاری با دمی چین‌چین و بلند به شما تحویل بدهند که اگر خوب ساخته شده بود، می‌توانست آنقدر در آسمان بالا برود که به‌اصطلاح نقطه شود. بادبادک بازی، هنر تابستانه صدها هزار دانش‌آموزی بود که تابستان‌ها، به سرگرمی‌های محدود و البته شیرینی چنگ می‌زدند.
بادبادک‌بازها فقط بچه‌های دهه‌های 60و 70در ایران نبودند و بادبادک هوا کردن، سرگرمی‌ای جهانی است که حتی روز جهانی خودش را هم که همین امروز است، دارد. کسی نمی‌داند بادبادک دقیقا از کجا وارد زندگی انسان شده اما قدیمی‌ترین افسانه، مربوط به چین است؛ براساس افسانه‌ها گفته می‌شود یک کشاورز، برای اینکه باد کلاهش را نبرد، به آن نخی وصل کرد، و وقتی کلاه در باد به رقص درآمد، نخستین بادبادک هم متولد شد. نخستین اشاره رسمی هم در متنی مربوط به یک جنگ در سال 200قبل از میلاد برمی‌گردد که یک ژنرال، بر فراز شهر کایت‌هایی به پرواز درمی‌آورد. از آن زمان، بادبادک‌ها همیشه در آسمان بالای سر انسان‌ها در حال پرواز هستند. موضوع روز جهانی بادبادک، بیشتر زمینی است تا آسمانی؛ هدف این است که مردم، بادبادک‌هایی که خودشان می‌سازند یا آماده می‌خرند را کنار هم هوا کنند تا ارتباط نزدیک‌تری داشته باشند. بچه‌های امروز احتمالا هرگز آن بادبادک‌های حصیری دست‌ساز را ندیده‌اند؛ پس امروز می‌تواند بهانه‌ای برای بزرگ‌ترها باشد تا سنت قدیمی بادبادک‌سازی حصیری را زنده و همراه با بچه‌هایشان آنها را هوا کنند.

پارک پردیسان تهران چند سالی می شود که پاتوق بادبادک بازها شده است.علاوه بر  این هراز گاهی جشنواره بادبادک ها در محوطه برج میلاد هم برگزار می شود