خوش نشسته ای

برف نو! برف نو! سلام! سلام! چشم‌مان به آمدنت خشک شد. قرارمان این نبود که نیمه دی ماه برسد و تو تازه شال و کلاه کنی برای آمدن. اما خوش آمدی و چه زیبا کردی همه جا را با رخت سپیدی که بر تن طبیعت پوشاندی. جنگل‌های خاکستری سفیدپوش شده‌اند و کوه‌های سر به فلک کشیده انگار رخت عروس برتن کرده‌اند. زمین گرچه به خواب رفته است اما با تو زیباتر شده است. باور کن که با تو زمستان حسابی کنار گاری لبوفروشی سرچهارراه شلوغ شهر می‌چسبد. شاملو چه زیبا در وصف تو سروده و گفته است «خوش نشسته‌ای بر بام، پاکی آوردی ای امید سپید.‌» ای مهربان سپید صمیمی خوش آمدی!