بهتر از توکیو نباشم به پاریس نمی‌روم

لیلی خرسند

نازنین ملایی مسیر جدیدی را دنبال می‌کند؛ مسیری سخت که تا پیش از این فکر می‌کرد غیرممکن است. او که در بازی‌های المپیک توکیو به نتیجه‌ای تاریخی در رویینگ زنان رسید و در فینال نفر یازدهم بود، برای پاریس تمرینات جدی‌تری دارد. او با کمک‌هزینه‌ کمیته بین‌المللی المپیک به یونان رفته و با مربی تیم ملی این کشور تمرین می‌کند. ملایی تجربه‌های متفاوتی در کمپ یونان داشته و منتظر تغییرات بزرگی است.

   در یونان تمرین می‌کنید، این کمپ چه ویژگی‌هایی دارد که شما را به آنجا کشانده است؟
شرایط کمپ یونان خیلی متفاوت است. این کمپ، کمپ تیم ملی یونان است و امکانات و شرایط خیلی خوبی دارد؛ پیست استاندارد، قایق به‌روز و... . مربی کمپ هم یکی از برجسته‌ترین مربیان رویینگ در جهان است. یکی از شاگردان او در المپیک توکیو مدال طلای مسابقات مردان را گرفت و دختر روسیه‌ای که با این مربی کار می‌کرد هم در همین بازی‌ها و در تک‌نفره صاحب مدال نقره شد.

   قرار است این مربی و این کمپ چه کمکی به شما بکنند؟
کاری که آنها انجام می‌دهند در سطح یک جهانی است. ریسک بزرگی بود که بخواهم به این کمپ بروم. به هر حال ما عادت داریم درباره تغییرات مقاومت کنیم. علاوه‌ بر اینکه باید فضای تمرینی و مربی‌ام را تغییر می‌دادم، مجبور شدم تکنیک‌ها و تاکتیک‌هایم را هم عوض کنم. ما یک‌سری از تاکتیک‌ها و تکنیک‌هایی را که اصول رویینگ بود، اصلا بلد نبودیم اجرا کنیم. عادت کردن به این تغییرات زمانبر است ولی در 20روزی که آنجا بودم، سعی کردم چیزهای جدیدی یاد بگیرم. سعی می‌کنم در ‌آینده چیزهای جدید‌تر یاد بگیرم تا به پیشرفتم کمک کند. البته موقع تغییر یک توقفی ایجاد می‌شود و بعد از آن است که ورزشکار خیز پیدا می‌کند. در کل رزومه جیانی - مربی این کمپ- نشان می‌دهد که او می‌تواند کارهای بزرگی انجام بدهد.

   چطور با این کمپ و با این مربی آشنا شدید و چطور مربی تیم ملی یک کشور دیگر قبول کرد که شما با شاگردانش تمرین کنید؟
جیانی عضو کمیسیون مربیان فدراسیون جهانی است و در بالاترین سطح تدریس می‌کند. او پارسال در مسابقات قهرمانی جهان در چک مرا دید و بعد از آن هم در بازی‌های المپیک توکیو. من دنبال مربی بودم و دوستان او را معرفی کردند. جیانی در نخستین ارتباط از من استقبال کرد و خیلی خوشحال شد که من می‌خواهم با او کار کنم. من با مربیانی از آمریکا، انگلیس و بلژیک هم ارتباط گرفته بودم و همه آنها هم استقبال خوبی از من کردند. مربیان بزرگ دنیا به کسی که می‌خواهد به هر طریقی رشد کند، کمک می‌کنند. این برای من اتفاق خوشایندی بود. جیانی رزومه مرا دید و گفت هر جا بروی مربیان خوشحال می‌شوند که با تو کار کنند. به جیانی گفتم زمان کمی دارم و او هم در سریع‌ترین زمان ممکن کارهایم را برای حضور در کمپ انجام داد.
   هزینه‌های کمپ یونان با چه‌کسی است؟
من بورسیه کمیته بین‌المللی المپیک هستم و ماهانه 500دلار به من پرداخت می‌کنند. کمیته ملی المپیک و فدراسیون کمک کردند که این مبلغ به‌حساب ارزی من واریز شود و به ریال تبدیل نشود. کمک خوبی است اما مبلغی نیست که برای هزینه‌های اردو کافی باشد. من برای هر دوره کمپ باید هزار دلار پرداخت کنم و این غیر از هزینه‌های دیگری است که آنجا دارم.

   بقیه‌اش را چه کسی پرداخت می‌کند؟
فدراسیون که نمی‌تواند هزینه‌ها را بدهد، اگر قرار باشد هزینه‌ای انجام شود باید برای همه بچه‌های تیم ملی یکسان باشد. 500دلار بقیه و 300دلاری را که برای بلیت رفت‌وآمد هزینه می‌کنم، پدرم می‌دهد.

   این همه هزینه چه دلیلی دارد؟
سؤال خوبی است. من این همه هزینه می‌دهم برای عشقم. من مثل آدم‌های عاشق می‌‌مانم و به عشق مدال، به عشق ورزشم، به عشق کشورم و به عشق حسی که در چند لحظه بعد از نتیجه‌گیری دارم، همه کار می‌کنم. من دچار این عشق شده‌ام و شاید در این راه هم چیزهایی را از دست داده باشم ولی اتفاقات خیلی خوبی را هم تجربه کرده‌ام. شاید کل لذتی که من از این ورزش می‌برم، در کل سال یک دقیقه هم نباشد و آن لحظه‌ای است که نتیجه می‌گیرم و برای آن 12ماه سال را درگیرم، استرس دارم، با مشکلات و سختی‌ها می‌‌جنگم ولی به هر حال پشت هر موفقیتی سختی‌هایی هست و من حاضرم برای رسیدن به این موفقیت هر فداکاری‌ای که لازم است، انجام بدهم.

   تا بازی‌های آسیایی هانگژو نفر اول رویینگ زنان بودید و بدون رقیب. در آن بازی‌ها دیدیم که رقبا زیاد شده‌اند. احساس خطر نمی‌‌کنید؟
در چند سال گذشته زمان رکوردهایم ثابت بود و تغییر خاصی نداشت. همه‌‌چیز برای من یکنواخت بود. در چالش‌ها و شرایط بحرانی است که می‌توانی تصمیمات خوب بگیری و پیشرفت کنی. خوشحالم که رقیب پیدا کرده‌ام و مجبورم در خودم و تمریناتم تغییراتی بدهم. حتی اگر قهرمان المپیک هم شرایطش تغییر کند، دوره بعد نمی‌تواند قهرمانی را تکرار کند. بعضی وقت‌ها لازم است به نقطه شکست برسی، مأیوس شوی و گریه کنی ولی در همان حالت گریه کارت را انجام بدهی و دنبال هدفت باشی.

   گفتید در تمرینات تغییرات داشتید و برای اینکه تغییرات نتیجه بدهد‌، زمان نیاز است. اگر به سطحی که می‌خواهید نرسید، چه اتفاقی می‌افتد؟
اصلا عجله‌ای ندارم. به آقای سهرابیان (رئیس فدراسیون) هم گفته‌ام که اگر در همه تست‌ها نفر برتر باشم و سهمیه المپیک را هم بگیرم اما به این نتیجه برسم که در پاریس نمی‌توانم جایگاه یازدهمی خودم در المپیک دوره قبل را بهتر یا تکرار کنم، با کمال میل از حضور در المپیک انصراف می‌دهم. ترجیح می‌دهم در این بازی‌ها با افتخار اسم کشورم را بالا ببرم نه اینکه فقط حضور داشته باشم.
 
   جیانی، مربی کمپ یونان در مورد شما چه نظری دارد؟
گفت نباید انتظار معجزه داشته باشی و بخواهی در زمان کوتاه تغییرات جواب بدهد. باید تمرکز کنی و حداقل یکی دو ‌ماه تمرین مستمر داشته باشی تا بتوانی نتیجه بگیری.
 
   لازمه این نتیجه گرفتن این است که بتوانید هزینه‌ها را تامین کنید و در کمپ حاضر شوید.
دقیقا همینطور است. باید اسپانسری باشد که حمایت کند ولی فعلا نیست. بنده‌خدا پدرم همه هزینه‌ها را می‌دهد. همیشه می‌گوید اگر تو ورزش حرفه‌ای را کنار بگذاری هزینه‌های من کم می‌شود.
 
   تمرین در این کمپ با تمرین در ایران چقدر متفاوت است؟
از زمین تا آسمان با هم فرق می‌کنند. ما روزی 3نوبت و روی هم 7 تا 8 ساعت تمرین می‌کنیم که خیلی زیاد است. در ایران فقط روزی چهارساعت‌ونیم تمرین داشتیم. اینجا امکانات خوب و فراوانی دارد. همه غذاها ورزشی است. ما قبلا وقتی تمرینات قهرمانان جهان را می‌دیدیم، به‌خودمان می‌گفتیم اینها چطور می‌توانند اینقدر تمرین کنند. حالا تازه می‌بینیم که انجام این تمرینات غیرممکن نیست. فرق ما با آنها این است که دوست داریم همیشه ایراد بگیریم و در مقابل تغییرات مقاومت کنیم و همه‌‌چیز را توجیه کنیم ولی آنها کاری را که می‌خواهند، انجام می‌دهند.
 
   برای شرکت در تست‌گیری به ایران آمده‌اید. بعد از بازی‌های آسیایی در داخل ایران هم تمرین داشتید؟
فقط بچه‌هایی که در تهران بودند در دریاچه تمرین می‌کردند. من فقط یک هفته در تهران تمرین داشتم. نزدیک دوماه و نیم بدون تمرین بودم. یک ‌ماه درگیر مراسم مختلف بعد از بازی‌ها بودم و چند روزی هم کارهای رفتن به یونان را انجام دادم.

علاوه بر بورسیه IOC برای هر دوره نزدیک 800 دلار باید خودم هزینه کنم.بنده‌خدا پدرم همه هزینه‌ها را می‌دهد. همیشه می‌گوید اگر تو ورزش حرفه‌ای را کنار بگذاری هزینه‌های من کم می‌شود.  من این همه هزینه می‌دهم برای عشقم. من مثل آدم‌های عاشق می‌‌مانم و به عشق مدال، به عشق ورزشم، به عشق کشورم و به عشق حسی که در چند لحظه بعد از نتیجه‌گیری دارم، همه کار می‌کنم