کسی از اهل خانه صدای بلند او را نشنیده است. هیچ اتفاقی باعث نمی‌شد تا صبر و آرامش ایشان تنزل پیدا کند. مهدی کریمی می‌گوید: «به‌نظر من رفتار پدر در خانواده خاص بود. به‌خوبی می‌دانست با هر کس چگونه برخورد کند. با نسل جدید همراه بود. این نوع رفتارشان در عمل سیاسی و حتی تعاملات اقتصادی ایشان هم صدق می‌کرد. تعادل در زندگی پدر حرف اول را می‌زد. جالب است بدانید که ما در عمر خودمان صدای بلند ایشان را نشنیدیم، یعنی خدای نکرده کج‌خلقی، صدای بلند و... از او سراغ ندارم.
خیلی اهل مدارا بودند. در مشکلات خیلی اهل بردباری و نادیده گرفتن بودند، این نکته خیلی مهمی بود. شاید یک‌گوشه‌ای از منزل چند تا از بچه‌ها یا بزرگ‌ترها باهم اختلاف داشتند، ولی ایشان خیلی آرام گوشه‌ای نشسته بودند و ورود نمی‌کردند؛ انگار که نمی‌شنیدند. تعامل‌شان با بچه‌های کوچک وصف‌ناپذیر بود. اصلاً نمی‌شد باور کرد که با آن جایگاهی که در خارج از خانه داشتند و آن صلابت و اقتدار، اینگونه بنشینند پای حرف‌های نوه‌های کوچک خانواده و آنها هم از سر و کول ایشان بالا بروند. برای همین حرفشان خریدار داشت و همه حرمتش را نگاه می‌داشتند.»
صدایش بلند نمی‌شد
در همینه زمینه :
