ریزه‌کاری‌های یک گفت‌وگوی همسرانه

گفت‌وگو،  می‌تواند مشکلات را حل کند به شرط آنکه براساس منطق و اصول استاندارد، پیش رود. این مهارت ارتباطی در زندگی مشترک نیز از اهمیت و ضرورت دوچندان برخوردار است. اسماعیل کریمی، زوج‌درمانگر در این‌باره می‌گوید: «گفت‌وگو با حرافی و چانه‌زدن تفاوت دارد. فرد در حرافی، چانه‌زنی یا سایر ارتباط‌های اغواگرانه در پی آن است که حتما به خواسته خود (غلط یا درست) برسد، اما در گفت‌وگوی مؤثر، افراد درپی کسب بهترین توافق ممکن با منفعت دوطرفه هستند. زوجین برای ایجاد جریان یک گفت‌وگوی سازنده ابتدا باید بر احساسات و عواطف خود کنترل داشته باشند تا عصبانیت، خشم و ترس، مانع از پیشبرد اهداف گفت‌وگوی آنها نشود. از سویی باید روی یک موضوع یا مشکل متمرکز باشند. دور شدن از موضوع گفت‌وگو، هیچ نتیجه‌ای برای آنها به بار نخواهد آورد. برای این منظور بهتر است پیش از آغاز گفت‌وگو، مسائل مرتبط با موضوع مورد اختلاف خود را یادداشت کنید. گفت‌وگو را با انتقاد، توهین، تحقیر یا یادآوری اتفاقات تلخ گذشته شروع نکنید. از جملات آرامش‌بخش و صمیمی استفاده کنید. حتی پیشنهاد می‌شود برای صلح‌آمیز بودن گفت‌وگو ابتدا به بیان خصوصیات اخلاقی و رفتاری مثبت همسر خود اشاره کنید.» کریمی می‌افزاید:« دنبال مقصر نباشید؛ مهم مسئله و موضوع مورد اختلاف است که باید حل شود. محکوم کردن مداوم، فقط و فقط باعث دلخوری و ناامیدی می‌شود. برای ترغیب یکدیگر به گفت‌وگو، از مقایسه کردن همسر و زندگی خود با دیگران نیز پرهیز کنید چون منجر به لجبازی و سردی خواهد شد. هنگام گفت‌وگو، اجازه صحبت کردن به یکدیگر بدهید و با دقت شنوای حرف‌های یکدیگر باشید. در واقع با این سبک رفتار و مدل گفت‌وگو، حقوق زوجین رعایت می‌شود و ضمن تخلیه روانی، آرامش نیز برفضا حاکم می‌شود. واضح است که در فرایند گفت‌وگوی خود نباید خانواده‌ها را درگیر کرد.» نکته پایانی این زوج‌‌درمانگر به فوت کوزه‌گری گفت‌وگوهای مؤثر و سازنده اختصاص می‌یابد: «زوجین پیش از ورود به گفت‌وگو باید از مهارت ارتباطی و کلامی مناسب برخوردار باشند. در بسیاری از موارد پیش آمده که گفت‌وگوهای ساده زوجین فقط به‌دلیل عدم‌تسلط آنها بر چگونگی برقراری ارتباط با همسر خود (شناخت کامل از یکدیگر، گذشت و شکیبایی) شکست خورده است.»