نبرد ایران با بیابان

زهرا رفیعی-روزنامه‌نگار

روند بیابان‌زایی در کشور سالانه یک‌میلیون هکتار و وسعت پروژه‌های بیابان‌زدایی 300هزار هکتار است. کارگروه مقابله با بیابان‌زایی اما در دولت سیزدهم و پس از یک دوره رکود مجددا فعال شده و قرار است با مشارکت مردمی در پروژه کاشت یک میلیارد نهال، فرایند نجات شهر‌ها، روستاها و زیرساخت‌های کشور بیشتر از گذشته پیگیری شود. مراسم امسال روز جهانی مبارزه با بیابان‌زایی و خشکسالی با شعار «نقش و حقوق زنان در مدیریت پایدار سرزمین» برگزار شد و معاون زنان ریاست‌جمهوری نیز در این مراسم پیشنهاد داد «برای مقابله با بیابان روی مشارکت زنان حساب کنید. به زنان بذر بدهید و نهال بگیرید.»گسترش بیابان نه‌تنها آغاز تخریب سرزمین است بلکه منجر به مهاجرت اجباری ساکنان شهر‌ها و روستاهای حاشیه بیابان‌ها می‌شود. آسیب‌پذیری خاک در مقابل فرسایش بادی و آبی، افزایش تعداد و شدت توفان‌های ماسه و گردوغبار، فرونشست زمین، کاهش حاصلخیزی و توان تولید خاک و اختلال در فرایند بازسازی و بازتولید طبیعی پوشش گیاهی ازجمله آسیب‌هایی است که در زمانی کوتاه‌تر، چهره طبیعی سرزمین را تغییر می‌دهد. براساس اطلس مناطق بیابانی ایران که به‌صورت مشترک توسط شرکت منابع آب ایران و دانشگاه تهران تهیه شده، 88درصد از مناطق کشور تحت‌تأثیر بیابان‌زایی و تخریب سرزمین قرار دارد.

کاشت یک میلیارد اصله نهال با مشارکت زنان
انسیه خزعلی، معاون رئیس‌جمهور در امور زنان و خانواده: به وزارت جهادکشاورزی پیشنهاد دادیم برای اجرایی شدن پروژه کاشت یک میلیارد نهال، در سطح استان‌ها به زنان بذر بدهیم و نهال تحویل بگیریم. با انجام این کار نهال‌ها با توجه به اقلیم هر استان و آمایش سرزمینی تولید می‌شوند. شعار امسال روز جهانی مقابله با بیابان‌زایی نشان‌دهنده تأثیر و تاثر زنان از محیط‌زیست است. حقوق، بهداشت و معیشت زنان با تغییرات اقلیمی بیش از مردان متاثر می‌شود.

زنان؛ حافظان امنیت زیستی و غذایی
عباسعلی نوبخت، رئیس سازمان منابع طبیعی: کارگروه مقابله با بیابان‌زایی در دولت سیزدهم پس از یک دوره رکود مجددا فعال شده است. امسال بر نقش اصولی زنان در مدیریت پایدار سرزمین و به ضرورت توجه خاص به جامعه زنان به‌عنوان تربیت‌کننده نسل آینده تأکید شده است. فارغ از جریان اکوفمنیسم معتقدیم عدالت با برابری یکسان نیست. زنان در بسیاری از موقعیت‌ها توانمندتر و متعهدتر از مردان عمل می‌کنند. از سوی دیگر آموزش یک مرد، آموزش یک فرد است اما آموزش مادر به‌عنوان ستون اصلی کانون خانواده، آموزش خانواده به‌عنوان نهاد بنیادین اجتماع است بنابراین نقش مادر، زن و دختر به‌عنوان اصلی‌ترین عامل پایداری سرزمین را نمی‌توان نادیده گرفت چراکه آنان حافظ امنیت زیستی و غذایی هستند.