زمانی برای وارد کردن یک قطعه، باید کلی ارز پیاده می‌شدیم و راه پرفراز و نشیبی را طی می‌کردیم برای دور زدن تحریم، اما حالا در ساختش خودکفا شده‌ایم؛ در ساخت چه چیزی؟ ساخت «قطعات نیروگاهی». در سال گذشته ما ۱۰۰هزار قطعه نیروگاهی را در داخل کشورمان با دستان پرتوان محققان‌مان ساختیم و از اینجا به بعد، قاعده بازی را عوض کردیم؛ تا چند سال قبل برای واردات هر قطعه، باید آسمان و ریسمان را به هم می‌بافتیم و حالا ضمن تأمین نیازهای داخلی، این قطعات نیروگاهی را به کشورهای منطقه هم صادر می‌کنیم. کارمان در تولید این قطعات آنقدر گل کرده که در کشورهایی مثل مالزی و اندونزی، تجهیزات تولیدی نیروگاه‌های ایران جایگزین قطعات نیروگاه‌های ساخت آمریکا شده است. البته این تمام چیزی که به آن رسیده‌ایم نیست. ایران با تولید قطعات نیروگاهی، انحصار ژاپن را هم شکسته است؛ چرا که شرکت‌های دانش‌بنیان با انجام مهندسی معکوس، توانستند ساخت قطعات مورد نیاز یک هلدینگ نیروگاهی را ظرف ۲ تا ۳ماه انجام دهند و ده‌ها قطعه و کار نوآورانه که تکنولوژی آن تا پیش از این فقط در اختیار کشور ژاپن بود به همت نیروهای متخصص ایرانی، داخلی‌سازی شد.
خودکفا شدیم
در همینه زمینه :
