سخن کیلویی

محسن مهدیان؛  مدیرمسئول

یکم. فکرکنید؛ در شرایطی که داد مردم از بیداد قیمت خودرو بلند است، خبر برسد دولت به مجلس خودروی شاسی بلند داده است تا در ازای این رشوه از خطای دولت چشم پوشی کند.
حالا خشم اجتماعی را تخمین بزنید.
فرض کنید بلافاصله هم خبر تکذیب شود؛ آیا فایده دارد؟ اساسا تکذیب دیده می شود؟  
دوم. سخن کیلویی شنیده‌اید؟ غرض خدای ناکرده طعنه و حرف گوشه دار نیست. کلام کیلویی یک پرده زشت تر از کلام بی حساب و دیمی است.  
سخن دیمی و بی حساب چیست؟ سخنی که مبنا ندارد و بدون سند است. اما کیلویی سخن گفتن، همان سخن بی حسابی است که گوینده به عواقب آن نیز بی اعتناست. نگاه نمی کند این حرف چه عوارضی دارد و چطور می شود آن‌را جبران کرد.
سوم. این روزها حرف بی حساب و کیلویی در شبکه های اجتماعی فراوان است و وبالی است دامنگیر. چپ و راست هم نمی شناسد. اشتباه نشود؛ منظور رسانه های شیطانی نیست؛ آنها که کذاب اند و با دروغ جیره می گیرند. غرض آدم هایی اند که صفت کذاب بر آنها صدق نمی کند اما حرف بی حساب می زنند و کیلویی سخن می گویند.
هرچه می شنوند و می بینند، بی درنگ توزیع می کنند. مثل آب خوردن آبرو می برند و ندیده و نشنیده قضاوت می کنند. چه بسیار روایت های بی حساب و کیلویی که در چرخه توزیع هیجانی، تبدیل به ابرروایتی ماندگار شده است.
چهارم. حرف بی حساب را می شود تکذیب و اصلاح کرد اما کیلویی سخن گفتن، الزاما با تکذیبیه جبران نمی شود. ضرر کیلویی سخن گفتن تنها در نادرستی سخن نیست، در عوارض جبران ناپذیر آن است. یک وقت حرف غلط و بی سند می زنیم اما یک وقت با این حرف غلط آبرو می بریم. تکذیبیه مگر جبران بی آبرویی می کند؟
با این توضیح  حرف بی حساب از هیچ کس پذیرفته نیست اما خدا نکند آن هیچ کس، مسئول باشد. چرا؟ چون حرف بی حساب مسئول برخلاف افراد عادی، مصداق کیلویی سخن گفتن است.
پنجم. حرف بی حساب را باید متناسب با «نادرستی سخن»  برخورد کرد اما سخن کیلویی را باید متناسب با «آثار نادرستی سخن» برخورد کنند. آثار کلام مهم‌تر از خود کلام است. اتهام گوینده اولی خبر غلط است و اتهام گوینده دوم تشویش اذهان عمومی و برهم زدن امنیت روانی. این مردم چه گناهی کرده‌اند که در دعوای سیاسی آقایان اینطور با روح و روان شان بازی شود؟  با این توضیح، تکذیب ادعای نماینده مجلس در خصوص رشوه دولت کافی نیست، باید ذیل اتهام تشویش اذهان عمومی قهریه ورود کند.