گزارش
انیمیشن‌های‌ایرانی ناجیان گیشه
مدیران سینما باید توجه به انیمیشن را جدی بگیرند
بهروز قلی‌پور- روزنامه‌نگار
انیمیشن‌های «پسر دلفینی» و «لوپتو» امسال در مجموع بالغ بر 42میلیاردو400میلیون تومان در گیشه فروختند؛ هرچند این مبلغ تقریبا به اندازه فروش فیلمی مثل «سگ‌بند» است، ولی از علاقه مخاطب به انیمیشن‌های سینمایی خبر می‌دهد. سرمایه‌گذاری در بخش انیمیشن می‌تواند برای سینمای ما آورده خوبی داشته باشد؛ البته به شرطی که داستان‌های جذاب و به‌روزی در این سینما دستمایه کار قرار گیرد. تأکید بیش از حد روی برخی مفاهیم که شکل دستوری و تجویزی دارد و حتی باعث تضعیف خط داستانی می‌شود، برای مخاطبی که نمونه‌های ارزنده جهانی انیمیشن را می‌بیند، پس‌زننده است.
توجه به انیمیشن در ساحت مدیریت سینما
پویانمایی «لوپتو» محصول سازمان سینمایی حوزه هنری بعد از «پسر دلفینی» دوباره فضای هیجان و نشاط را به سینماها آورد. لوپتو با بیش از 19میلیارد تومان فروش نهمین فیلم پرفروش سال است.
تصمیم‌گیران و مدیران سینما باید موفقیت انیمیشن‌ها را‌در تصمیم‌گیری‌ها و سیاستگذاری‌های خود مورد توجه جدی قرار دهند. چرا و چطور این دو انیمیشن اینطور به موفقیت رسیدند؟
تماشاگران از این دو انیمیشن چه خواسته‌ای داشتند و از نظرشان نقاط‌قوت و ضعف آنها چه بود؟ چه میزان برای ساخت این دو انیمیشن هزینه شده و سودآوری مالی آنها چقدر بود؟ سینمای ایران چطور می‌تواند از ظرفیت انیمیشن بیشتر استفاده کند؟ کشورهای خارجی تا چه حد خواستار انیمیشن‌های ایرانی هستند؟
تجربه همکاری با کشورهایی مثل چین یا روسیه چقدر در انیمیشن‌سازی ما امکان پذیر است و روی بالا رفتن کیفیت آثار پویانمایی ایرانی اثر می‌گذارد؟ و مهم‌تر از همه اینکه آیا بخش خصوصی توان و تمایل حضور در حوزه انیمیشن‌سازی را دارد؟
هر بخشی از سینما که بخواهد رشد کند باید به سمت مشارکت بخش خصوصی برود تا از تملک دولت درآید؛ هرچند فعلا سینمای ایران چنین ظرفیتی را ندارد و احتمالا این مهم به‌زودی هم محقق نخواهد شد، اما نباید توجه به این موضوع را فراموش کرد.
فروشی که بیشتر نشد
«پسر دلفینی» با بیش از 23میلیارد تومان فروش، چهارمین فیلم پرفروش سال است. اینطور که تسنیم گزارش داده، این انیمیشن از آنجایی که در تبلیغات خود بسیار موفق عمل کرده و از آورده اکران خود در روسیه با فروش نزدیک به 2میلیون دلار، در فضاسازی برای تبلیغ فیلم بهره‌مند شده، توانسته خیلی زود رو به فروش بالا بگذارد و آرام آرام تبدیل به پدیده فروش سینمای ایران شود. این فروش به‌طور وضعی نیز بر سینما اثرگذار بود و در نتیجه سینما نیز فروش بیشتری را نسبت به قبل تجربه کرد؛ تا جایی که از 19تا25شهریور، سینمای ایران نزدیک به 12میلیارد تومان فروش داشت که در همین هفته پسر دلفینی با فروش بیشتر از 3میلیارد تومان نخستین فیلم هفته بود. اما این آخرین هفته‌ای بود که سینما این روزهای خوب را تجربه می‌کرد؛ از هفته بعد با آغاز ناآرامی‌های کشور، یکباره شاهد افت چشمگیر فروش سینما بودیم؛ به‌طوری‌که هفته بعد از 26شهریور تا اول مهر 7میلیارد کاهش فروش را شاهد بودیم و سینما 5میلیارد تومان فروش کرد. اینگونه شد که سینما که در حال تجربه روزهای بسیار خوب خود بود، با کاهش چشمگیر مخاطب و فروش روبه‌رو شد. مردم که عموما به همراه فرزندان خود برای دیدن فیلم‌های کودکان و خانوادگی به سینما می‌رفتند، به‌خاطر شرایط ناامن از سینما گریزان شدند. پسر دلفینی می‌توانست تا 50میلیارد تومان فروش کند، اما تنها تا امروز کمی بیشتر از 20میلیارد تومان فروش کرده است. به هر حال این امیدواری وجود دارد که در تجربه‌های آتی «پسر دلفینی» به‌عنوان تجربه‌ای موفق سرمشق قرار گیرد و مسیری که آغاز کرده با موفقیت بیشتری توسط دیگران طی شود.
