محمد دادار| فعال محیط زیست:
یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های پیش روی شهروندان قزوین، پیدا کردن محیط هایی سبز و بانشاط است. اگر مهمان خارج از استان دارید، هرگز وعده تفنن و سیاحت‌های سبز به او ندهید چون در بیشتر موارد ناکام خواهید ماند. اگر همین چند بوستان و فضای سبز درون‌شهری نبود، قزوین برای داشتن محیط زیست دل‌انگیز و سرسبز باید با سیلی صورتش را سرخ می‌کرد. ناملایمت‌ها با باغستان‌های سنتی و به انزوا کشاندن باغداران در سال‌های اخیر، سبب شده درختان از شرمساری سر خم کنند و شهر و شهروند از نعمت هوایی پاک محروم شوند.
هر بار که علم یک طرح عمرانی در شهر برافراشته شده، قلب مردم و درختان هدف قرار گرفته است. امروز هم گفته می‌شود که برای ساخت پل‌های روگذر در جنوب شهر (امام رضا) و ولی‌عصر(عج) بنا به گفته خود مسئولان بیش از چند هکتار باغ سنتی از بین رفته است. پل‌ها برای این ساخته شدند که تردد روزمره سخت و طاقت مردم پشت ترافیک‌های سنگین و گردوغبار تمام شده بود. بعد از آن هم چندان دستاورد مثبتی حاصل نشد و رضایت خاطر و اعتماد نسبی مردم نیز به خطر افتاد. اکنون پس از مشقت فراوان برای شهروندان، تازه به این نتیجه رسیده‌اند که در ساخت پل نادری نه‌تنها فایده‌ای وجود نداشته، بلکه ایجاد آن از اول اشتباه بوده است.
تا قبل از انتخابات شورای پنجم شهر قزوین، اعضای حاضر در تلاش بودند باور عمومی را قانع سازند که پس از فرایند انتخابات، تغییرات مثبتی حاصل می‌شود. با انتخاب اعضای شورای پنجم شهر و کادرسازی قرار بود روح حاکم بر پارلمان شهری تغییر یابد اما متأسفانه آن‌چنان که انتظار می‌رفت، چیزی به چشم نخورد. لااقل شواهد نشان می‌دهد که در 8 ماه گذشته، تغییرات ملموسی رخ نداده است.
دوری گزیدن از سیاست‌های سبز در استان قزوین موضوعی است که سال‌هاست رخ داده است اما این غفلت برای شورایی که بیشتر اعضایش سابقه فعالیت‌های اجتماعی دارند، کمی عجیب به نظر می‌رسد. چندبار اتفاق افتاده است که اعضای شورای شهر با تشکل‌های باغداران و سازمان‌های مردم‌نهاد محیط زیست یک جلسه علنی برگزار کنند؟ آیا تا به حال برای انجام اقدامات زیست‌محیطی و جبران کمبودمنابع آبی با کارشناسان و استادان دانشگاهی جلسه‌ای علنی تشکیل شده است؟ آیا تا به حال برای انجام اموری نظر‌سنجی الکترونیکی صورت گرفته است؟ اینها نشان می‌دهد که روح حاکم بر شورای شهر، محرومیت‌های بسیاری را در حوزه زیست‌محیطی ایجاد می‌کند.
اکنون از گوشه و کنار کشور و حتی استان قزوین، موضوع کم‌آبی مطرح می‌شود و هنوز راهکار مشخصی برای جبران آن پیدا نشده است. چندی پیش رئیس شورای شهر قزوین گفته بود قرار است در ازای تخریب چند هکتار باغ سنتی در پروژه پل امام رضا(ع) چندین برابر فضای سبز ایجاد شود، اما استاندار پیش از او در شورای حفاظت از منابع آبی دستور داده است که ساخت هر‌‌گونه فضای سبز تا 30 درصد کاهش یابد. نتیجه جزیره‌ای عمل کردن و نبود سازوکاری برای مشارکت اندیشه‌ها، چیزی بهتر از این هم نخواهد شد. به هرحال شهر از آن همه است و اگر امروز باغ‌های قزوین اوضاع خوبی ندارند و باغبان‌ها منزوی و خسته در پیچ و خم‌های کاغذ‌بازی اداری ملول و سرگردانند، نباید به سبزی این درختان دل باخت که دلشان پرخون
است.
سرسبز با دل پرخون
در همینه زمینه :
