زاهدی که زهدش را به کسی تحمیل نکرد

حسن بیادی-دبیرکل حزب آبادگران

مرحوم دکتر حاج عباس شیبانی، پزشکی حاذق، سیاستمداری صادق، زندانی سیاسی اما آزاده و از اعضا و مؤسس حزب نهضت آزادی ایران بود. در اوایل پیروزی انقلاب اسلامی او به همراه شهدایی ازجمله دکتر بهشتی، دکتر مطهری، دکتر باهنر و نیز مرحوم آیت‌الله‌العظمی موسوی اردبیلی و هاشمی رفسنجانی و به همراه رهبر معظم انقلاب حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای به عضویت شورای انقلاب در آمد. از همان زمان نیز روحیه انقلابی خود را با رفتار زاهدانه‌ای که تا آخرین لحظات عمر نیز ادامه داد، به همگان اثبات کرد. نوع سلوک شخصی و سیاسی دکتر شیبانی سبب شد، مردم تهران برای 5دوره به او به‌عنوان نماینده خود در مجلس شورای اسلامی و شورای شهر تهران وکالت دهند و او نیز در تمام سال‌های دوره وکالت خود چه در مجلس و چه در شورای شهر به خوبی پاسدار و امانتدار رأی مردم شد.
گرچه طولانی بودن دوره حضور او به‌عنوان نماینده مردم در مجلس و شورای شهر می‌توانست برای او آورده مالی داشته باشد، اما به جرأت می‌توان گفت که او یکی از معدود شخصیت‌هایی در میان نمایندگان دوره‌های گذشته و فعلی مجلس و شورای شهر بود که در طول دوره خدمتش هرگز حقوقی بابت نمایندگی مردم دریافت نکرد. تنها امتیازی که شیبانی از آن استفاده کرد، بهره‌مندی از یک دستگاه پاترول بود که استفاده از آن را برنتافت و در مدت اندکی بعد از دریافت این خودرو، با فروش آن یک دستگاه آمبولانس خریداری و آن را برای انتقال بیماران و مجروحان جنگ به جبهه‌های حق علیه باطل اهدا کرد.
شیبانی این روش و منش را نیز در دوره عضویت خود در شورای شهر ‌ ادامه داد. بدون اینکه کسی در جریان چگونگی هزینه‌کرد حقوق دریافتی‌اش از شورا باشد، حقوق خود را صرف تعمیرات و بازسازی بیمارستان حضرت زینب(س) کرد و کمتر کسی در شورای شهر یا رسانه‌ها و مردم عادی می‌دانستند که او چنین با مناعت‌طبع این خدمت بزرگ را به مردم تهران و بیمارانی که به این مرکز درمانی مراجعه می‌کردند، انجام داده است.
با وجود این، دکتر شیبانی برای خدمت به مردم خستگی‌ناپذیر بود و خستگی‌ناپذیر نیز ماند و یأس و ناامیدی در او راه نداشت. در تمام طول عمر سیاسی خود پیروی و دوستی با علمای ربانی ازجمله حضرت امام خمینی(ره) و حضرت آیت‌الله طالقانی را حتی برای لحظه‌ای کنار نگذاشت و به آن پایبند بود و بعد از رحلت امام نیز، ولایتمدار و خط‌امامی باقی ماند و بر عمل به فرامین رهبر معظم انقلاب تأکید بسیار داشت.
بدون‌شک، در سیر سلوک و منش دکتر شیبانی به وضوح می‌توان تبعیتش از شرع و قوانین اسلام را مشاهده کرد. به‌گونه‌ای که او را می‌توان مصداق واقعی و بارز یک مسلمان خدا‌ترس و چهره‌ای مذهبی و امام‌حسینی(ع) دانست. او چهره‌ای زاهد و پاکدست بود که امانتداری و بی‌علاقگی‌اش به دنیا او را سبکبال کرده و از بسیاری وسوسه‌های دنیوی دور کرده بود و به این دلیل، هرگز زهد خود را به کسی تحمیل نکرد و تلاش کرد با رفتار و عمل خود بر دیگران تأثیر مثبت بگذارد نه اینکه در امور شخصی افراد تجسس کند.
شیبانی گرچه سابقه سیاسی درخشانی در کارنامه کاری خود داشت، اما جزو معدود سیاستمدارانی بود که دچار آفت سیاست نشد و توانست خود را از آن دور نگه دارد. فاصله میان قول با عمل در رفتار و کردار مرحوم دکتر عباس شیبانی تقریبا صفر بود و از دروغ و به تأخیر انداختن کار و آزار مردم سخت حذر می‌کرد درحالی‌که تشنه خنده آنان بود؛ سیاستی که جای خالی آن را در رفتار برخی سیاسیون به‌خوبی می‌توان مشاهده کرد.
از سوی دیگر، شیبانی ذهنی خلاق و ایده‌پرداز داشت و توانسته بود با برخی طرح‌های بدیع و جذاب خود به کشور خدمات شایسته‌ای ارائه کند. شاید کمتر کسی بداند که مرحوم شیبانی با هدف جلوگیری از خروج بی‌رویه ارز از کشور هیأت امنای صرفه‌جویی ارزی را تاسیس کرد که همچنان و با گذشت چند دهه از تاسیس آن اثرات مبارک این صندوق را در اقتصاد کشور می‌توان مشاهده کرد. خدمات او محدود به این حوزه نبود و با توجه به اینکه تحصیلاتش را در حوزه پزشکی گذرانده و در این رشته تبحر پیدا کرده بود، خدمات ماندگاری را نیز به جامعه پزشکی کشور ارائه کرد. او تدوین‌کننده سازوکارهای تقویت سطح علمی و عملی جراحان و پزشکان کشور برای انواع پیوند اعضای بدن در داخل کشور همچون پیوند قلب، پیوند ریه، پیوند کبد، پیوند کلیه، پیوند قرنیه چشم و پیوند مغز استخوان بود و از فعالیت پزشکی که در ابتدا با آن مخالفت‌هایی نیز می‌شد، حمایت کرد و حمایت‌هایش سبب شکل‌گیری پیوند اعضا در کشور شد.
شیبانی در دوران فعالیت سیاسی خود تلاش کرد تا از نفوذ و جایگاهی که میان مسئولان داشت به‌خوبی استفاده کرده و راهی را برای کاهش مشکلات مردم پیدا کند. از این رو، او به‌رغم مسئولیت‌های سیاسی خویش تلاش کرد در حوزه بهداشت و درمان مردم گام‌های ماندگاری بردارد و در این راستا، خرید پروتز و کاشت حلزون شنوایی و توزیع آن به‌صورت رایگان بین مراکز علمی و پژوهشی کاشت حلزون در کشور و نیز تجهیز مراکز ناباروری، و نیز تأمین تجهیزات سرمایه‌ای مورد نیاز مراکز درمانی وابسته به وزارت بهداشت ازجمله این اقدامات بود.