بچه‌های مرد

جدا کردن اسرای نوجوان و تبلیغات رژیم بعثی عراق برای نشان دادن کم‌سن و سال بودن آنها دستمایه نوشتن کتابی با عنوان«بچه‌های مرد» شده است. مهری ماهوتی، نویسنده نام‌آشنای حوزه ادبیات کودک، این اثر را بر مبنای خاطرات اسرای نوجوان در جنگ تحمیلی نوشته‌ است. در این خاطرات مفهوم همدلی، همراهی، ایمان، فداکاری، ابتکار، مهربانی، صبر و امید از قهرمان‌هایی واقعی، به‌خوبی در عمق داستان‌ها جای گرفته‌است. راویان این کتاب، مردان کوچکی هستند که به همراه خود، نماد بزرگی را به خوبی و درستی یدک می‌کشیدند؛ کسانی که اتفاقات اسارت آنها را رفته‌رفته به مرز بزرگی نزدیک کرده است. این کتاب برای نوجوانان علاقه‌مند به ادبیات داستانی به‌ویژه دوستداران ادبیات مقاومت و دفاع‌مقدس نوشته شده‌است. خواندن داستان‌های واقعی این کتاب، مخاطب نوجوان را با اهداف بزرگ این مردان کوچک آشنا می‌کند. کتاب«بچه‌های مرد» توسط انتشارات پیام آزادگان چاپ شده‌است. در قسمتی از این کتاب می‌خوانیم: «علیرضا را از رمادی ۷ آورده بودند. اسرای این اردوگاه بین ۱۵ تا ۱۸ سال داشتند. برای همین عراقی‌ها اسم آنجا را گذاشته بودند «اردوگاه اطفال». خبرنگارها دوربین به‌دست او را دوره کردند. یک پسربچه 10‌ساله که با پدرش آمده بود جبهه، سوژه خوبی برایشان بود تا سر و صدایش توی دنیا بپیچد. هرکس چیزی می‌پرسید: چند سالته؟ با کی اومدی جبهه؟ تو که قدت از یه تفنگ کوتاه‌تره چطوری اومدی جنگ؟... علیرضا ساکت بود افسر بعثی جلویش ایستاد. با لحنی که سعی می‌کرد مهربان و آرام باشد با فارسی دست و پا شکسته گفت: «بچه‌جان تو باید بروی دوچرخه‌سواری، توپ‌بازی، پیش مادرت باشی... آمدی جبهه چه کار؟» علیرضا گفت: «مادرم توی موشک‌باران زیر آوار ماند.»