نقد فنی را قبول دارم ولی تهمت می‌زنند

انتقاد از تیم ملی بسکتبال زنان و کادر فنی‌اش ادامه دارد. تیم ملی در مسابقات دسته2 آسیا که چندی پیش برگزار شد، با 4شکست در 4بازی بین 6تیم ششم شد. فقط بعد از بازی اول که ایران با اختلاف یک شوت به لبنان باخت، بازیکنان و کادر فنی از انتقادات در امان بودند ولی در 3بازی بعدی خیلی‌ها علیه شایسته متشرعی و شاگردانش موضع گرفتند. البته کمتر کسی به کیفیت بازی ایراد گرفت، بیشتر دعوا سر این بود که چرا فلان بازیکن نیست و فلان بازیکن هست. روزهای گذشته حتی انتخاب اعضای فنی هم زیر سؤال رفت. این حجم از انتقاد از یک تیم که برای نخستین‌بار در مسابقات آسیایی شرکت می‌کرد، دور از انتظار است. متشرعی، سرمربی تیم ملی اعتراف می‌کند اگر عسل پورحیدری، دختر فریده شجاعی، نایب‌رئیس فدراسیون را به تیم دعوت نمی‌کرد، این هجمه علیه او و تیمش نبود.

  مسابقات را خیلی‌ها فراموش کردند اما هنوز انتقاد از تیم شما ادامه دارد.
انتقاد خیلی خوب است اما باید دید این انتقاد را چه‌کسی انجام می‌دهد. نقد اگر از جانب افراد فنی باشد، قابل‌قبول است اما اینکه سر بودن یا نبودن یکی دو بازیکن انتقاد کنند، کاری درست نمی‌شود. 12بازیکن تیم نهایت تلاش خودشان را کردند، نمی‌شود این را نادیده گرفت.

  منتقدان هنوز می‌گویند اگر بازیکنانی مثل مژگان خدادادی در تیم بودند، نتیجه بهتری به‌دست می‌آمد.
مژگان خدادادی تیرماه به تیم ملی دعوت شد و به او گفتم که باید با جوان‌‌ترها رقابت کند. او برای آمدن به تیم تردید داشت. در پست خدادادی، شادی عبدالوند و نگین رسولی را داریم که هم جوان هستند و هم کارایی بالاتری دارند. از بازیکنان دیگر هم اسم می‌برند که اگر آنها را انتخاب نکردیم، فقط به‌خاطر این بود که در پستشان نفرات بهتری داشتیم. ما وقتی معصومه اسماعیل‌زاده را داریم نمی‌توانیم انسیه مرادی را دعوت کنیم. اسماعیل‌زاده بازیکن فوق‌العاده‌ای است. خانم‌ها و آقایان منتقد در حمایت از بعضی از بازیکنان آمار و ارقام می‌دهند. امتیاز بازی باید براساس دقایق بازی باشد. 20امتیاز برای 40دقیقه بازی آمار خوبی نیست.

  فکر می‌کنید مشکل تیم چه بود و چرا نتوانست نتیجه بگیرد؟
بازی در تورنمنت‌هایی که با حضور کشورهای عربی برگزار می‌شود، سخت است. بازیکن باید ‌هم در زمین بجنگد و هم بیرون زمین. ما استارت خوبی داشتیم و لبنان را هم می‌توانستیم ببریم اما داوری اجازه نداد. چند خطا برای ما گرفته نشد، بدون دلیل به تیم ما تایم‌اوت دادند و لبنانی‌‌ها که تحت فشار بودند، فرصت استراحت پیدا کردند و خیلی از مسائل دیگر. فیبا آسیا در کنترل لبنانی‌هاست و همه‌‌چیز به نفع آنها چیده شده بود. اگر ما آن بازی را می‌بردیم، تورنمنت طور دیگری برایمان پیش می‌رفت. به‌خاطر شرایط روحی بعد از این بازی، بازیکنان بازی با سوریه را هم خوب شروع نکردند. در 2بازی بعدی هم افت‌وخیز داشتیم. در بازی با اندونزی تینا عیساییان و معصومه اسماعیل‌زاده 2بازیکن کلیدی ما آسیب دیدند. هم در این بازی و هم در بازی بعدی با سوریه، نبود آنها مشکل‌ساز شد.

  قبل از تورنمنت بازی تدارکاتی نداشتید، این موضوع چقدر به تیم لطمه زد؟
خیلی سخت است که بازیکن از بازی‌های باشگاهی بیرون بیاید و بدون هیچ بازی تدارکاتی به یک تورنمنت سنگین برود. اندونزی یک بازیکن کانادایی‌الاصل داشت که جثه خیلی بزرگی داشت و قابل کنترل نبود. به جز ما و قزاقستان همه تیم‌ها بازیکنان تبعه داشتند. در بازی اول با سوریه ما در 5دقیقه آخر امتیازات از‌دست‌رفته را جبران کردیم. اگر بازی دوستانه داشتیم این اتفاقات را بازیکنان قبلا تجربه می‌کردند و می‌توانستند بازی روان‌تری انجام دهند. با این حال عملکرد تیم چشمگیر بود. همه کسانی که در سالن مسابقات بودند از تیم ما تعریف کردند. حتی لبنانی‌ها می‌گفتند فینال را روز اول مقابل ایران بازی کردند. بازی با ما سخت‌ترین بازی آنها بود که به دسته‌یک صعود کردند.

  در ادامه قرار است چه اتفاقی بیفتد؟ می‌مانید و اگر بمانید تیم به چه چیزهایی نیاز دارد؟
هنوز با فدراسیون صحبت نکرده‌ایم. باید همه مسائل آنالیز شود. یکی از اتفاقات خوب این دوره، حضور فیزیوتراپ تمام‌وقت در تیم بود. حتما یک روانشناس هم باید کنار تیم باشد. در اردوها روانشناس داشتیم اما در مسابقات هم به حضورش نیاز داریم. بعد از بازی با لبنان شوکه بودیم، اگر روانشناس بود شاید در بازی بعدی بهتر می‌توانستیم کار کنیم.