ارکستری با پرونده مختومه

علی رهبری، هدایت ارکستر سمفونیک را عهده‌دار بوده، اما بارها از فراموشی ارکستر سازهای ملی گفته و اینکه این ارکستر جزو ارکسترهای قدیمی است که باید احیا و راه‌اندازی شود.
رهبری از لزوم داشتن ارکستر سازهای ملی به ایسنا می‌گوید: «معتقدم در ایران و تمامی شهرها می‌توانیم در عرض یک هفته ارکستر‌ سازهای ملی تشکیل دهیم، ولی تحقق این امر با این مسئولان و مشاوران غیرممکن است. در ایران نوازندگان درجه یکی داریم که انوع سازهای ایرانی را می‌نوازند، ولی مسئولان بنیاد رودکی، اعضای خانه موسیقی و مشاوران آنقدر ناآگاه و مشغول راضی‌کردن دوستان خود هستند که نمی‌توانستند ارکستر سازهای ملی درست کنند. این ارکستر فهم و استعداد می‌خواهد؛ زیرا برای این کار، هم باید موسیقی ملی را بلد باشند و هم استعداد ارکستراسیون کردن.» عنوان «ارکستر سازهای ملی» متعلق به یکی از قدیمی‌ترین ارکسترهای دولتی در ایران است. ارکستر سازهای ملی، ارکستری دولتی و باسابقه بوده که در سال1345 تأسیس شده است. این ارکستر در کنار ارکستر سمفونیک تهران و ارکستر اپرا، یکی از ارکسترهای دولتی وزارت فرهنگ و هنر وقت بوده که پیش از انقلاب در بیشتر کنسرت‌ها به سرپرستی فرامرز پایور به فعالیت مشغول بوده است. گفته می‌شود دقیق‌ترین نمونه‌های گروه‌‌نوازی ارکستر ایرانی مربوط به ضبط‌های همین ارکستر در دهه‌های40و50 بوده و هسته مرکزی این ارکستر را هنرمندانی چون فرامرز پایور، هوشنگ ظریف، رحمت‌الله بدیعی و... تشکیل داده‌ بودند. بعد از پیروزی انقلاب‌اسلامی این ارکستر در برنامه‌های مختلفی با سرپرستی جلیل عندلیبی به فعالیت پرداخت، ولی این فعالیت مداومت نداشت. در زمان مدیریت علی رهبری در ارکستر سمفونیک تهران، در بنیاد رودکی این ارکستر احیا شد و نتیجه این احیا تنها برگزاری یک کنسرت بود و دیگر نتوانست فعالیتی داشته باشد.
در آن دوران عنوان شد که بنیاد رودکی به‌عنوان متولی ارکسترهای دولتی، ارکستر سازهای ملی را که صاحب اساسنامه و قوانین مشخص بود، دیگر به همکاری دعوت نکرد با اینکه جزو بهترین ارکسترهای رودکی بود و در نهایت با تغییر مدیران، این ارکستر روی صحنه بازنگشت. تقریبا یک سال پیش بود که ارکستر سازهای ملی را یک بخش خصوصی به شکل آنلاین روی صحنه برد؛ عده‌ای از احیای این ارکستر خوشحال بودند و البته برخی نیز واکنش منتقدانه البته به نام ارکستر داشتند و اینکه این ارکستر از قدیم فعالیت داشته و مسکوت مانده و حالا چرا این عنوان برای این گروه درنظر گرفته شده و چه‌کسی اجازه استفاده از ارکستر سازهای ملی را به گروه داده است؟  و آیا رودکی عنوان این ارکستر را به بخش خصوصی واگذار کرده؟ هر چند در همان زمان علی اکبر قربانی، رهبر ارکستر سازهای ملی در واکنش به این انتقادها گفته بود: «ارکستر سازهای ملی با گذراندن مراحل قانونی به ثبت رسیده و با حضور جمعی از نوازندگان باسابقه شروع به‌کار کرده و به فعالیت خود ادامه می‌دهد. از این‌رو اینجانب خود را ملزم به پاسخگویی به هرگونه ادعای بی‌اساس از طرف شخص یا اشخاص دیگر نسبت به انتخاب نام این ارکستر نمی‌دانم.» حالا این ماجرا مسکوت مانده و مشخص نیست حق با چه‌کسی است؛ همانطور که سرنوشت ارکستر سازهای ملی نامشخص است و حالا با تغییر مدیران وزارت ارشاد صحبت از احیای دوباره‌اش می‌شود.