منهای فوتبال/ ناظران کجایند؟

لیلی خرسند - روزنامه‌نگار

فقط فوتبالی‌ها نیستند که از قانون‌شکنی‌ها می‌نالند، در رشته‌های دیگر هم وضعیت همین است. قرار است همه مسابقات داخلی بدون تماشاگر برگزار شود اما همه این قانون را رعایت نمی‌کنند. مثلا در فوتبال، تماشاگران نسبتا زیادی در ورزشگاه اراک حضور داشتند و بازی تیمشان را مقابل پرسپولیس دیدند. در والیبال هم گفته می‌شود در بعضی از شهرها بازی‌ها با حضور تماشاگران انجام شده است. شهرداری ورامین میزبان هر تیمی که بوده، تیم میهمان از حضور تماشاگر گلایه کرده است. راه‌یاب‌ملل مریوان هم بدون هیچ ابایی تماشاگران را به داخل سالن راه‌ می‌دهد. در هفته‌های گذشته انتظار می‌رفت ناظرانی که از طرف سازمان‌های لیگ به سالن‌های میزبان اعزام می‌شوند، بعد از بیرون رفتن تماشاگران اجازه بازی بدهند اما آنها هم تلاشی برای رعایت پروتکل‌های بهداشتی نکرده‌اند. درست است که اغلب مردم واکسن زده‌اند اما هنوز آمار آنهایی که واکسن نزده‌اند، قابل توجه است. اگر قرار است تیم‌ها از امتیاز میزبانی و تماشاگر استفاده کنند، باید شرایط برای همه تیم‌ها یکسان باشد. در این شرایط شاید بشود به فدراسیون بسکتبال حق داد که لیگ را متمرکز در تهران برگزار می‌کند.

استقبال از یک انتخاب
انتخاب پیمان فخری برای سرپرستی کاروان ایران در بازی‌های آسیایی2022 با واکنش‌های متفاوتی روبه‌رو شد. در بیشتر سال‌های گذشته که کاروان‌های ورزشی ایران به بازی‌های المپیک و آسیایی اعزام شده‌اند، نصرالله سجادی سرپرستی را به‌عهده داشت و این سال‌های آخر خیلی‌ها انتقاد می‌کردند که چرا او جایگزینی ندارد. حالا با انتخاب فخری، یک عده راضی شده‌اند که یک جوان جای سجادی را گرفته است. اما موضوع دیگری هم مطرح است. انتخابات کمیته ملی المپیک نیمه اول بهمن برگزار می‌شود و یکی از شایعات این است که سجادی خودش را برای ریاست کمیته ملی المپیک آماده کرده است؛ هرچند خود او مثل خیلی از نفرات دیگر که شایعه حضورشان در انتخابات مطرح است، این خبر را تأیید نکرده است. سجادی گفته تا بهمن‌ماه هنوز فرصت زیادی مانده و فعلا تصمیمی نگرفته است. شاید او دارد شرایط را برای حضور می‌سنجد.