امروز مصادف با دهم اکتبر «روز‌جهانی بی‌خانمان» است. بی‌خانمان یا به قول ما ایرانی‌ها کارتن‌خواب کسی است که سقفش آسمان و فرشش زمین است. برای ما آسمان و زمین 2جزء از طبیعت هستند که در طبیعت‌گردی‌های خود حسابی از وجود آنها لذت می‌بریم. با هر کدام‌شان سلفی‌های آنچنانی می‌گیریم و در اینستاگرام منتشرش می‌کنیم. برای کارتن‌خواب اما آسمان جایی است که از آن فقط مصیبت می‌بارد و از زمین فقط سرما و جانورهای موذی. هر بار که با بارش برف عکس می‌گیریم، کارتن‌خوابی از ما می‌پرسد: برف دوست داری؟ باید یک‌بار روی زمین برف گرفته بخوابی تا بفهمی چقدر می‌تواند بی‌رحم باشد. برگ‌های رنگارنگ پاییزی برای ما زیبا هستند برای آنها اما کافی است چندتایی‌شان زیر کارتن یا پتوی بی‌خانمانی باشد، تا صبح خش‌خش برگ‌ها هرچه حس زیباشناسی داشته باشی را از میان خواهد برد.
الیور مورفی، خبرنگار رسانه بریتانیایی مترو گزارش بلند بالایی درباره بی‌خانمان‌های انگلستان تهیه کرده است. او با تیتر «مرگ در پیاده‌رو» در ابتدای گزارش خود یک جمله از بی‌خانمان محله‌شان نقل می‌کند. جان اسکات رنچ یکی از بی‌خانمان‌های محله آنها به مورفی گفته بود: «اگر در پیاده‌رو بمیرم حتما مشیت الهی بوده است». الیور مورفی می‌گوید: «در طول هفته با رنچ زیاد حرف می‌زدم، اما این جمله او آخرین جمله‌اش پیش از آن زمستان سرد بود. مشیت الهی او را نکشت، من نباید هر روز بی‌تفاوت از کنار او می‌گذشتم.»
جهان روز/ مرگ در پیاده‌رو
در همینه زمینه :
