همه المپیک لذت بود

فرزانه فصیحی دیروز دومین زن ایرانی تاریخ بود که در دوی 100متر المپیک دوید. 57سال پیش در المپیک1964 توکیو، سیمین صفامهر دویده بود و این بار فصیحی این بازی‌ها را تجربه کرد. فرزانه هر چند نتوانست به مرحله نیمه‌نهایی صعود کند اما صعودش از مرحله پیش‌مقدماتی به جدول اصلی، اتفاق مهمی بود. او با ثبت زمان 11.76ثانیه به جدول اصلی رسید و با زمان ۱۱.۷۹ثانیه از صعود به نیمه‌نهایی بازماند. فصیحی در بین 54نفر جدول اصلی در رتبه50 قرار گرفت.رکورد ملی ۱۰۰متر ایران با ۱۱.۴۵ثانیه در اختیار مریم طوسی است. فاصله فرزانه با این رکورد دلیلی شد تا بعضی‌ها از عملکرد او در توکیو انتقاد کنند، انتقاداتی که به‌نظر مغرضانه می‌رسد. فصیحی دیروز بعد از پایان مسابقه‌اش به سؤالات خبرنگار همشهری پاسخ داد.

  حضور در المپیک چه لذتی داشت؟ اصلا استرس اجازه داد لذتی را که می‌خواستی ببری؟
المپیک همه‌اش لذت است. از روز اول که اینجا آمدم، لذت بردم. از جو ورزشگاه، از ورزشکاران بزرگی که دیدم، آرامشی که در خیلی از ورزشکاران‌ بود و طبع بلندی که آنها داشتند لذت بردم. من استرس نداشتم، فقط هیجان مسابقه بود. هدف اصلی من آمدن به المپیک بود و بعد از آن می‌خواستم به رکورد خوبی برسم. اما اینجا شرایط متفاوت بود و رکوردم خوب نشد، با این حال از خودم راضی‌ام. المپیک میدان بزرگی است. آمدن به اینجا خیلی دل و جرأت می‌خواهد. این تازه شروع راه من است. در آینده بهتر می‌شوم.

  ایده دستبند و گردن‌بند و ناخن‌ها از کجا آمد؟ خیلی‌ها این کار تو را پسندیدند.
خب این به‌خاطر دختر بودنم است. دوست دارم هر جا می‌روم نماد ایران را همراهم داشته باشم. گردن‌بند المپیک هدیه همسرم برای سالگرد ازدواجم بود. هدفم رفتن به المپیک بود. همسرم این هدیه را داد که المپیک همیشه جلوی چشمم باشد.

  و مشت‌های گره شده؛ این ژست هم مخصوص المپیک بود؟
نه این ژست همیشگی‌ام است. ته خط که می‌رسم، این ژست را می‌گیرم. این بار زیاد دیده شد.

  تو تنها ورزشکار ایرانی در این دوره بودی که مسابقه‌ات از تلویزیون پخش نشد.
به خاطر پوشش بقیه ورزشکارانی که کنار من مسابقه می‌دادند، پخش نکردند.

  بعضی‌ها می‌گویند 100متر ماده تخصصی فرزانه نیست. دلیل‌شان هم این است که هنوز با رکورد ایران فاصله داری.
امسال ثابت کردم 100متر هم در تخصص من است. مگر می‌شود یکی 60متر خوب بدود ولی در 100متر نتواند. من امسال تازه 100متر را شروع کرده‌ام و در ایران بهترین رکورد را داشتم و خودم را ثابت کردم. من با سهمیه یونیورسالیتی به المپیک رفتم. این سهمیه با سهمیه وایلدکارت فرق می‌کند، خودم هم برای آن زحمت کشیدم. این سهمیه را به کسانی دادند که ورودی مسابقات جهانی را داشتند و آن مسابقات کنسل شد. کسانی هم که سهمیه یونیورسالیتی را انتخاب کردند، فنی هستند.

  در مسابقه 2بار لباس عوض کردی.
اینجا هوا 70درصد رطوبت دارد. لباسی که در مسابقه اول پوشیدم کاملا خیس و سنگین شده بود. 2روز آنجا تمرین کرده بودم و شرایط را می‌دانستم و با خودم لباس آورده بودم.