ایزابل آلنده درباره موضوعات متنوعی با رویترز گفت‌وگو کرده است
پاندمی، پایان نیافتن کاپیتالیسم در شیلی و چالش‌های بایدن
ایزابل آلنده، روزنامه‌نگار و نویسنده اهل شیلی و از پرطرفدارترین نویسندگان اسپانیایی زبان، سال‌هاست که علاوه بر داستان‌نویسی، برای تقویت حقوق و جایگاه زنان در جهان مبارزه می‌کند. این نویسنده 78ساله در دوران همه‌گیری کرونا بسیار پرکار بوده است. او می‌گوید سکوت نسبی و آرامش این دوران به او کمک کرده تا بتواند کتاب‌هایش را به چاپ برساند و نوشتن کتاب دیگر و سپس کتاب سومی را آغاز کند؛ هرچند در کنار نوشتن، بنیادی را هم برای کمک به زنان راه‌اندازی کرده و در آنجا مشغول فعالیت است. برخی از آثار این نویسنده نظیر «خانه ارواح» و «شهر جانوران» به بیش از 40زبان ترجمه شده‌اند. او سال گذشته نیز مقاله‌ای درباره فمینیسم با عنوان «روح یک زن» منتشر کرد. آلنده به‌تازگی گفت‌وگویی با رویترز انجام داده که بخش‌هایی از آن در ادامه آورده‌ایم.
به‌عنوان نویسنده، پاندمی برایم فرصت مناسبی بوده تا وقت و زمان کافی داشته باشم و بتوانم در سکوت و تنهایی بنویسم. زمان، سکوت و تنهایی 3چیزی هستند که عمدتا به‌آسانی به‌دست نمی‌آیند و معمولا برای داشتن آنها باید با چنگ و دندان جنگید.
سفرم به دنیای زنان در سنین جوانی و بعد از مرگ پدرم و تماشای مادرم آغاز شد که با چالش بزرگ کردن 3 بچه کوچک روبه‌رو بود.
اخیر یک مینی‌سریال جدید تلویزیونی که 50سال اول زندگی‌ام را به تصویر کشیده، از طریق آمازون برایم به نمایش درآمده که خودم تصاویر و ویدئوها را برای تولید و ساخت این سریال فراهم کردم. این سریال به دوران کودکی‌ام، شروع کارم به‌عنوان یک روزنامه‌نگار در شیلی و تبعیدم به ونزوئلا بعد از کودتای پینوشه می‌پردازد و همچنین شامل صحنه‌هایی است درباره مرگ پائولو، دخترم که در 29سالگی در اثر یک بیماری نادر از دنیا رفت. البته باید بگویم، نخستین صحنه‌ای را که پائولو در بیمارستان ظاهر می‌شود نتوانستم تماشا کنم و مجبور شدم این قسمت را رد کنم.
حالا نزدیک به 3دهه است که در آمریکا زندگی می‌کنم و از منتقدان سرسخت رئیس‌جمهور پیشین آمریکا و به‌ویژه سیاست‌های مهاجرتی‌اش بوده‌ام. امیدوارم دولت جدید آمریکا بتواند تغییراتی را به‌وجود آورد؛ هرچند معتقدم بایدن چالش‌های سختی را پیش‌رو دارد. گرچه فکر می‌کنم تغییراتی حاصل خواهد شد؛ دست‌کم بچه‌ها را از پدر و مادرشان جدا نمی‌کنند و در قفس نگه نمی‌دارند.
درباره اوضاع کنونی شیلی که اعتراضات و ناآرامی‌های گسترده‌ای را در سال2019 تجربه کرده و قانون اساسی جدیدی را در این کشور به همه‌پرسی گذاشته، معتقدم که اصلاحات احتمالی تغییر زیادی در سیاست‌های شیلی ایجاد نخواهد کرد و فقط نوید جامعه‌ای مترقی‌تر را خواهد داد. به‌نظرم قوی‌ترین اصلاحاتی که مردم خواهانش بودند، ممکن نخواهد بود. چیزی که ممکن خواهد بود، حضور و شمول همه اقشار، به‌عنوان مثال گروه‌های بومی و زنان خواهد بود. اما موضوع به پایان یافتن کاپیتالیسم و سرمایه‌داری مربوط نمی‌شود.
در کار نویسندگی، منظم و وقت‌شناس هستم و بیشتر ساعت‌های روز را با احساسی از رضایت و خوشحالی به نوشتن کتاب‌هایم اختصاص می‌دهم. تا زمانی که کتابی برای نوشتن دارم، حالم خوب است و به چیز دیگری نیاز ندارم. زیرا در دنیای خیالی و داستانی آن کتاب زندگی می‌کنم که البته برایم عین واقعیت است.
