دب هالند؛ نخستین وزیر بومی آمریکا
انتخاب دب هالند، یک زن سرخپوست به‌عنوان وزیر کشور در دولت آمریکا مانند خیلی از انتخاب‌های دیگر جو بایدن، تاریخ‌ساز بوده است. نماینده 60ساله کنگره از ایالت نیومکزیکو،ماه آینده نخستین زن بومی آمریکایی خواهد بود که به‌عنوان وزیر در کاخ سفید مشغول به فعالیت می‌شود. او بعد از چارلز کورتیس که بین سال‌های 1929 تا 1933 معاون رئیس‌جمهور آمریکا بود، بالاترین مقام را در دولت این کشور به‌عنوان یک بومی خواهد داشت.
به‌گزارش گاردین، این دانش‌آموخته حقوق که عضو قبیله «لاگونا پوئبلو» یکی از 567قبیله مستقل آمریکاست، قصد دارد در پست جدید خود تعهدات قانونی را که دولت نسبت به قبایل این کشور دارد، اجرایی و این امکان را برای آنها ایجاد کند تا از حقوقی مانند مشارکت سیاسی و فرصت‌های شغلی برابر که سال‌ها نادیده گرفته شده بود، برخوردار شوند. او گفته که به‌عنوان وزیر کشور، تغییرات آب‌وهوایی، رایزنی با قبایل و احیای اقتصاد سبز از اولویت‌هایش خواهد بود. 70هزار پرسنل وزارت کشور، مسئول نظارت بر یک پنجم همه زمین‌های آمریکا، 1.7میلیارد هکتار از سواحل، پارک‌های ملی، پناهگاه‌های حیات‌وحش و منابع طبیعی مانند گاز، نفت و آب این کشور هستند.
کار هالند با توجه به 4سال اظهارات نژادپرستانه و نادیده گرفتن محیط‌زیست با توسعه طرح‌های مبتنی بر سوخت فسیلی در دولت دونالد ترامپ، کار سختی خواهد بود. جوامع بومی در آمریکا و دیگر نقاط جهان معمولا از اقشاری هستند که بیشترین آسیب را از تغییرات آب‌وهوایی مانند بالا رفتن سطح دریاها و خشکسالی و بحران‌های زیست‌محیطی ناشی از فعالیت صنایع آلوده دیده‌اند. هالند به‌عنوان وزیر کشور، هم در خنثی کردن اقدامات ترامپ و هم در پیشبرد اهداف تیم محیط‌زیستی جدید بایدن، نقش کلیدی ایفا خواهد کرد. این انتصاب همچنین تأثیر زیادی در کنترل بحران گرم شدن زمین دارد، زیرا یک چهارم گازهای کربنی تولید شده در آمریکا ناشی از مصرف سوخت‌های فسیلی در زمین‌های عمومی است.
هالند در سخنرانی که بعد از انتخابش به‌عنوان وزیر کشور انجام داد، گفت: «من در مورد زمین و مناطق حفاظت‌شده‌مان بسیار سختگیر خواهم بود. این لحظه زمان مهمی است، زیرا وزیر کشور قبلی یک‌بار ادعا کرد که هدفش «متمدن کردن یا نابود کردن» ما است. من یک گواه زنده برای شکست این ایدئولوژی خطرناک هستم.»
این نخستین بار نیست که هالند تاریخ‌ساز شده است. در سال2018 او یکی از 2زن بومی بود که برای نخستین بار به کنگره راه پیدا کرد. هالند از یک خانواده نظامی می‌آید؛ مادرش یک زن سرخپوست بود که در نیروی دریایی آمریکا خدمت کرد و پدرش نیز یک نروژی-آمریکایی و افسر یکی از شاخه‌های نیروهای مسلح آمریکا بود. هالند که یک فرزند دختر دارد، گفته که به‌عنوان یک مادر تنها، دوره‌های سختی را در زندگی پشت سر گذاشته است.
وزیر کشور منتخب بایدن که مانند خیلی از بومیان آمریکا تجربه بی‌خانمانی و کمبود غذا را داشته، خود را یکی از قربانیان سیاست‌های نژادپرستانه آمریکا مانند جدا کردن هزاران کودک سرخپوست از خانواده‌هایشان در بین سال‌های 1860 و 1978 می‌داند. مادربزرگ هالند در سن 8سالگی مجبور بود برای مدت 5سال در یک مدرسه کاتولیک که 160کیلومتر از خانه‌شان فاصله داشت درس بخواند. او گفته است:«خیلی از مردم ساکن در آمریکا از حوادث تاریخی این زمانه آسیب دیده‌اند. من یکی از این افراد هستم، من محصول سیاست ادغام‌سازی آمریکا هستم.» از نظر هالند، «نمایندگی» و «تنوع» 2ویژگی مهم در فعالیت سیاسی هستند. زیرا تجربه‌های زندگی، تصمیمات سیاسی را شکل می‌دهند. او به گاردین گفت: «ما به افرادی که دیدگاه‌های یکسان دارند نیازی نداریم، ما کسانی را می‌خواهیم که از نقاط مختلف این کشور و به شیوه‌های مختلف تربیت شده باشند؛ کسانی که فرهنگ و تاریخ‌شان و آنچه را که از والدین و نیاکان‌شان آموخته‌اند با خود به کنگره بیاورند تا در تصمیم‌هایی که ما می‌گیریم تأثیر بگذارند.» شعار هالند در سال2018 برای راهیابی به مجلس نمایندگان این بود: « کنگره هیچ‌وقت صدای افرادی مانند من را نشنیده است.» او در این مدت تلاش زیادی برای وضع قوانین در زمینه‌های مختلف مانند خشونت علیه زنان سرخپوست توسط کارگران موقت شاغل در کارخانه‌های اطراف زمین‌های بومیان کرد. او گفته است: «آزار و قتل زنان بومی از زمانی که اروپایی‌ها از اواخر دهه1400 به این قاره آمدند، رواج دارد. اولویت من مبارزه با خشونت علیه زنان بومی است؛ مشکلی که تنها با وضع چند قانون حل نمی‌شود.» هالند در دولتی مشغول خواهد شد که با مشکلات بی‌سابقه‌ای مانند همه‌گیری کرونا، رکود اقتصادی و بحران آب‌وهوایی روبه‌رو خواهد بود. سابقه روابط خوب او با گروه‌های سیاسی از جمله حزب‌جمهوریخواه برگ برنده‌ای برای بایدن است. هالند ازجمله دمکرات‌های ترقی‌خواه بود که در طول تابستان امسال بعد از قتل جورج فلوید توسط پلیس آمریکا از اعتراض‌های مردمی نسبت به نژادپرستی در آمریکا حمایت کردند و خواستار ریشه‌کن شدن نابرابری‌ها در حوزه سلامت، مسکن، مهاجرت، آموزش، اشتغال و محیط‌زیست شدند. مردم بومی آمریکا نیز ازجمله گروه‌هایی بودند که به جنبش «زندگی سیاهپوستان مهم است» پیوستند.
در همینه زمینه :
