برای ولادت، پیامبر اکرم حضرت محمد‌ص
تو برای ما خورشید آورده‌ای
یاسمن رضائیان
شبیه به آن اتفاق بزرگی که وقتی می‌افتد، همه از شوق سر از پا نمی‌شناسند. شبیه به خنده‌ای که آن‌قدر عمیق است که حس سبک‌بالی به ما می‌دهد. شبیه به کسی که پس از مدت‌ها انتظار آمده و ما در لحظه‌ی دیدنش همه‌ی لحظه‌های سخت و بی‌پایان انتظار را از یاد برده‌ایم. حسی همین‌قدر لطیف، لحظه‌ای همین‌قدر عزیز، شعفی همین‌قدر دل‌چسب. تولد تو چنین حسی است که در ما متولد می‌شود.
آن روز که تو آمدی، آدم‌های بسیاری تو را نمی‌شناختند. افراد بسیاری از آینده‌ات خبر نداشتند. راستی چند نفر می‌دانستند تو کیستی؟ چند نفر می‌دانستند تو همان هستی که برای کوچه‌پس‌کوچه‌های تاریک و بی‌نورمان خورشید آورده‌ای؟ چند نفر می‌دانستند تو همانی هستی که تا ابد برای یک دنیا زنده می‌مانی؟
وقتی این‌ها را ندانیم، شکوه تولد تو را درک نمی‌کنیم. اما وقتی می‌دانیم، وقتی تاریخ را دیده‌ایم و ماجراهایش را شنیده‌ایم، وقتی از نزول آیه‌های خدا بر قلب تو آگاه شده‌ایم، می‌توانیم درک کنیم تولد تو چه‌قدر باشکوه است.
راستش همیشه همین‌طور است. در پی آگاهی است که شکوه می‌آید، عظمت می‌آید، ایمان می‌آید. آگاهی است که نشانمان می‌دهد آفرینش چه شگفت است و این انسان چه‌قدر می‌تواند والا باشد.
تو پیامآور آگاهی نیز بوده‌ای. خدا به واسطه‌ی تو و با آیه‌های بی‌نهایت دل‌نشینش ما را آگاه کرد. و تو دعوت کردی، نشانمان دادی، امیدوارمان کردی. تو زندگی‌کردن را یادمان دادی.
هرچه در آفرینش است نشانه‌ای است. همه‌ی آدم‌هایی که در زندگی ما هستند، همه‌ی اتفاق‌هایی که می‌افتند، نشانه‌اند. با ما از رازی حرف می‌زنند تا آگاه شویم. تولد تو نیز نشانه است. نشانه‌ای که بیش‌تر از هرچیز خدا را به یادمان می‌آورد.
تو دین آورده‌ای و دین جز آگاه‌شدن و والاشدن نیست. و این همان است که خدا می‌خواهد. در پی این آگاهی، در پی این والاشدن، ما درباره‌ی زندگی بسیار یاد خواهیم گرفت. این یادگیری مقدمه‌ی آموختن درباره‌ی تمام آفرینش است.
یک افسانه‌ی قدیمی می‌گوید کودکی که به دنیا می‌آید ستاره‌ای با او متولد می‌شود. شب تولد تو شب تولد ما نیز هست. ما با تو دوباره متولد می‌شویم چون تو زندگی تازه‌ای را یادمان می‌دهی. با تولد ما هزارهزار ستاره در آسمان به دنیا می‌آید. همین است که آسمان شب تولد تو روشن و نورانی است، در این شب بی‌نهایت ستاره در آسمان متولد می‌شود.
چشم‌هایم را می‌بندم و به آسمان فکر می‌کنم. باید جشن باشکوهی آن‌جا برپا شده باشد.
می‌بینی؟ تولد تو کاری می‌کند به آسمان، به ستاره، به آفرینش، به زندگی فکر کنم. تو حقیقتاً پیامآور آگاهی هستی.