فریدون مشیری

اگرچه ایران همیشه سرزمین شعر و ادب بوده و هست و شمار شاعران آن بسیار اما در میان این شعرا شمار آنانی که در پیوند شعر با موسیقی نقشی ماندگار داشته‌اند آنچنان زیاد نیست. در میان این گروه کوچک‌تر، نامی پرآوازه به چشم می‌خورد که هم میان استادان این رشته مقبول است و هم در میان مردم توانسته اقبال عمومی را به‌خود جلب کند. فریدون مشیری که در چنین روزی پا به عرصه وجود گذاشت، ‌زاده خیابان ایران (خیابان عین‌الدوله) تهران بود. دانش‌آموز مدرسه دارالفنون در 39سالگی مادرش را با غمی جانکاه از دست داد و در کنار ادامه تحصیل به خبرنگاری و نویسندگی روی آورد؛ همین حرفه او را با بزرگان و شعرای بنام بیشتر آشنا کرد. مشیری سرودن شعر را از نوجوانی و تقریباً از 15سالگی شروع کرد. نخستین مجموعه شعرش با نام «تشنه طوفان» در ۲۸سالگی با مقدمه محمدحسین شهریار و علی دشتی در  سال۱۳۳۴ به چاپ رسید. در سال1350 تا 1357 با عضویت در شورای موسیقی و شعر رادیو و با آشنایی با موسیقی در کنار عماد خراسانی، سیمین بهبهانی و هوشنگ ابتهاج با پیوند شعر و موسیقی نقشی غنی در ساخت برنامه گل‌های تازه در رادیو ایران ایفا کرد. معروف‌ترین اثر وی شعر «کوچه» نام دارد که در اردیبهشت۱۳۳۹ در مجله «روشنفکر» چاپ شد. این شعر از زیباترین و عاشقانه‌ترین شعرهای نو زبان فارسی است.
فریدون مشیری (زاده۳۰شهریور 5- 1303، درگذشته آبان۱۳۷۹)