ممکن است در کودکی یاد گرفته باشیم که هیجانها «بد» هستند و بنابراین هیجانهای فرزندانمان هم مانند هیجانهای خودمان برایمان ناراحتکننده میشوند. این در حالی است که زمانیکه احساسات خود را مستقیم، ساده و به شیوههای غیرتهدیدکننده بیان میکنیم، فرزندانمان بهره میبرند.
یک کودک نهتنها میخواهد بداند والدینش چه فکر میکنند، بلکه میخواهد بداند احساس آنها چگونه است. وقتی ناراحت، خشمگین یا ناامید، هیجانزده، مغرور یا خوشحالیم، میتوانیم به فرزندانمان اجازه دهیم که بدانند.
بیان درست هیجانات
در همینه زمینه :