اگر برانکو نمی‌آمد...

 بهروز رسایلی| ابلاغ قانون منع جذب مربی و بازیکن خارجی توسط پرسپولیس و استقلال، انتقادهای زیادی در پی داشته‌است. بسیاری اساس این قانون را زیر سؤال برده‌اند و آن را در حکم پاک کردن صورت مسئله دانسته‌اند. برخی هم پرسیده‌اند چرا چنین قانونی فقط باید برای سرخابی‌ها وضع شود؛ مگر باشگاهی مثل تراکتور تبریز در این سال‌ها کم بابت عقد قرارداد با خارجی‌های بی‌کیفیت متضرر شده؟ در حقیقت اینجا دولتی بودن به ضرر پرسپولیس و استقلال تمام‌شده و این عادلانه نیست. غیراز آنچه گفته شد اما این قانون به چند دلیل مشخص دیگر هم زیر سؤال است که نیم‌نگاهی به هرکدام می‌اندازیم.

  اول؛ ماندگار نیست
خیلی از اهالی فوتبال بخشنامه جدید وزارت ورزش برای سرخابی‌ها را با ماجرای منع جذب گلر خارجی مقایسه می‌کنند؛ قانونی که اواخر دهه 80 تصویب و اجرا شد. ظاهرا قرار بود با اجرای این محدودیت، دروازه‌بان‌های ایرانی بیشتری رشد کنند، اما دقیقا داستان برعکس شد و انحصاری شدن بازار، افت انگیزشی خیلی از گلرها را به‌دنبال آورد. در نهایت این قانون بعد از چند سال ملغی اعلام شد. مثل روز روشن است که مقررات اخیر هم چندان دوام نخواهد داشت، چون فاقد بنیاد است. شما فکر کنید یحیی گل‌محمدی یا فرهاد مجیدی بد نتیجه بگیرند و هواداران خواهان حضور مربی خارجی شوند؛ آیا وزارت به زور می‌تواند مخالفت کند؟

  دوم؛ انحصار در آستانه واگذاری
ایجاد محدودیت اخیر در شرایطی رخ می‌دهد که وزارت ورزش مصر است تا نیمه سال‌جاری پرسپولیس و استقلال را به بخش خصوصی واگذار کند. در این صورت این 2 باشگاه دیگر دولتی نیستند که ناچار به اطاعت از این قوانین باشند. جالب است که تا نیمه سال هم اصلا پنجره نقل‌وانتقالاتی نداریم که بنا باشد در آن بازیکن خارجی جذب بشود یا نه!

  سوم؛ دلال‌ها که ضرر نمی‌کنند
احتمالا یکی از دلایل تصویب این قانون، ضربه زدن به دلال‌های فرصت‌طلبی است که در این سال‌ها خون به دل همه ما کرده‌اند. اگرچه ممکن است خارجی نخریدن سرخابی‌ها کمی به این واسطه‌ها لطمه بزند، اما چندان هم باعث آزارشان نخواهد شد؛ چه اینکه دوستان ایجنت بازیکن داخلی هم جابه‌جا می‌کنند و برای «چپاندن» خارجی‌های بنجل نیز همچنان 14تیم لیگ برتری و کلی تیم در دسته یک خواهند داشت!

  چهارم؛ غیرمنطقی است
اینکه 4تا بازیکن بد خارجی آمده‌اند و باشگاه‌های ما متضرر شده‌اند واقعا دلیل خوبی برای الغای کل این ترانسفرها نیست. 5 سال پیش هم بعد از جذب فاجعه‌آمیز بازیکنی مثل تادئو، می‌شد به همین بهانه ورود خارجی‌ها را ممنوع کرد. نخستین اثر اجرای چنین قانونی در آن زمان، ناتوانی پرسپولیس در جذب برانکو می‌بود. انصافا اگر برانکو فروردین94 سرمربی پرسپولیس نمی‌شد، این تیم الان کجا بود؟ آیا هوادارانش رمقی برای ادامه عشق‌ورزی به فوتبال داشتند؟ آن زمان تازه حمید درخشان اخراج شده بود و باشگاه بین گزینه‌های ایرانی مثلا دوباره باید یحیی گل‌محمدی یا حمید استیلی را می‌آورد و بعد لابد یک‌بار دیگر نوبت علی دایی می‌شد. منصفانه بگویید؛ این کجا و آنها کجا؟