اگر قرار باشد حافظه تاریخی مردم ایران دوره پهلوی را با 3شاخص اصلی به یاد آورد، «فساد اقتصادی و مالی» قطعا یکی از آنهاست، عارضهای که همراه شدن آن با مصونیت آهنین کارگزاران در برابر پیگرد قضایی یکی از اساسیترین دلایل نارضایتی مردم و درنهایت پیروزی انقلاب اسلامی بود.
پیروزی انقلاباسلامی ایران در 22بهمن سال 1357را باید خط پایانی بر ایرانفروشی پهلویها بهحساب آورد؛ رویکردی که مهمترین دلیل آن کرنش حاکمان ایران در برابر قدرتهای خارجی و ناتوانی و بیارادگی آنان در مواجهه با رویکردهای توسعهطلبانه نیروهای استعماری بود.
تحقق مردمسالاری دینی در چارچوب نظام انتخاباتی یکی از اصلیترین ویژگیهای جمهوریاسلامی طی حدود 5دهه گذشته بودهاست؛ از نخستین روزهای پیروزی انقلاب اسلامی «رأی مردم» جایگزین «اراده ملوکانه» شد و نظام «انتخابات» برای نخستینبار در تاریخ ایران، شکل حقیقی بهخود گرفت.
پیش از انقلاب مقامهای عالیرتبه کشور، ازجمله شخص شاه، در برابر خودسریها و قانونشکنیهای مستشاران خارجی، ازجمله آمریکا، بهویژه در زمینه «تعرض به زنان ایرانی»، چارهای جز سکوت نداشتند