ماموران جسد، طوری مشام‌شان اهلی بوی خون و جسدهای چند ساعت کبود و جمود تا چند‌ماه متورم و لارو گذاشته مانده، شده که کمتر ماسک می‌زنند و عادت کرده‌اند نفس‌های عمیق‌شان را در خارج از سالن آزاد کنند.
در سالن تشریح بانوان وضع بر همین روال است. مژگان یکی از مأموران جسد، حدود 17سال است که علاوه بر دوخت و دوز تمیز کالبدهای شکافته شده با سوزن‌های منحنی بیستوری و نخ‌های قطور، چشم در چشم آنها که بی‌جان خوابیده‌اند عکس آخرشان را بدون ژستی خاص و روتوشی جلوه‌ساز، برمی‌دارد.
