روزگاری که در تهران از ایستگاه آتش‌نشانی خبری نبود، خاموش کردن اماکن و ساختمان‌هایی که در آتش می‌سوختند کاری بود بس طاقت‌فرسا؛ آنقدر که بیشتر اوقات تلاش مردمی که با سطل‌ آب به جان آتش می‌افتادند به نتیجه نمی‌ر‌سید و چیزی از ساختمان‌های چوبی و خشت و گلی باقی نمی‌ماند.