جشنواره محزون

عجب جشنواره‌ای بود سی‌وهشتمین جشنواره فیلم فجر. اعتراضات خیابانی و شلیک اشتباهی آسمانی سبب شده بود از قبل از آغاز، بحران بشود تم اصلی جشنواره و تا روز آخر هم بحران تمام نشد.
جشنواره بی‌داور بود و فیلمسازها بی‌انگیزه و خلاصه وقتی مهم‌ترین رویداد سینمایی سال ۹۸تمام شد خیلی‌ها گفتند: پوووف بالاخره تمام شد.

شب صفر
سعیدملکان امسال با ساخت فیلم «روزصفر» تجربه نخست کارگردانی‌اش را پشت سر گذاشت. فیلم توسط منتقدان و تماشاگران پسندیده شد و داوران هم برایش 5‌سیمرغ کنار گذاشتند اما بچه‌های روز صفر در شب اختتامیه بیانیه دادند و به مراسم نیامدند.

امان از ناداوری
بی تردید جواد عزتی امسال باید سیمرغ بازیگری جشنواره را می‌گرفت. اینگونه نشد و موضوع آن‌قدر تابلو شد که هنوز هم داوران جشنواره درباره این افتضاحشان مصاحبه می‌کنند.

خون شد

مسعود کیمیایی در برف پیش از جشنواره فیلمش را برای آنها که دوستشان داشت نمایش داد و گفت پایش را به جشنواره امسال نمی‌گذارد. دل مسعود خان خون شد اما برای نمایش «خون شد» به پردیس ملت و هیچ سینمای جشنواره‌ای دیگر نرفت.

کارت شنا
محمد کارت با «شنای پروانه»  اعلام کرد یک کارگردان جوان و جسور و خوش‌آتیه در سینمای داستانی ما رو شده است. فیلم او خیلی‌ها را به سینماها خواهد کشاند.

بیچاره پروانه
طناز طباطبایی بالاخره برای بازی در نقش پروانه سیمرغ گرفت. او البته امسال در جشنواره باز هم فیلم داشت اما داوران شنای پروانه را پسندیدند.

باغ آتابای
فیلم نیکی کریمی هم در نگاه داوران بی‌اهمیت بود اما وقتی این فیلم را ببینید متوجه می‌شوید که «آتابای» یک باغ سینمایی معرکه است از بازی و فیلمنامه و خواستن و عشق...

غریب مثل فرامرز
کاش قریبیان نمی‌گفت خروج آخرین فیلمش در سینما است. کاش قریبیان اینقدر از جفای مدیران گذشته جشنواره دلخون نبود. کاش قریبیان درجه یک و محترم و دوست‌داشتنی اینقدر غریب نبود.

چه خورشیدی
بهترین فیلم جشنواره «خورشید» بود. داوران سیمرغش را دادند و مجید مجیدی ثابت کرد که فقر، کودکان و البته سینما را خوب بلد است.