جنبههای روانتنی اختلالات گوارشی
سوسن موعودی ـ روانپزشک
ارتباطهای زیاد و متعددی بین کارکرد دستگاه گوارش و سلامت روان وجود دارد؛ بهطور مثال استرس یا اضطراب میتواند برعملکرد دستگاه گوارش تأثیر بگذارد و منجر به علائمی مثل تهوع، اسهال و نفخ شود. مثلا فردی که از نظر مشکلات گوارشی سالم بوده، وقتی در وضعیت پراسترس قرار بگیرد، دچار اسهال میشود.
بیماریهای دستگاه گوارش هم هستند که علائمی مزمن و عودکننده دارند و از طرفی آزمایشها، سونوگرافی، آندوسکوپی و کولونوسکوپی بیمار سالم است که به آنها اختلالات گوارشی عملکردی گفته میشود و از شایعترین این اختلالات، سندروم روده تحریکپذیر(IBS) است که در بالغین شیوع بالاتر از 10درصد و در زنان و در سنین20 تا 40 سال فراوانی بیشتری دارد. شایعترین علامت آن هم دردشکمی مکرر همراه با تغییر در تناوب دفع مدفوع است. این در حالی است که برخی از بیماران بهطور مکرر دچار اسهال و برخی دچار یبوست میشوند و علائم معمولا با دفع بهتر میشود و در زمان عود و فروکشکردن علائم، بیمار درد را طی 3 روز در هفته گزارش میکند. در این بیماران مشکلات روانپزشکی مانند افسردگی، اضطراب و خودبیمارانگاری شایع است و تخمین زده میشود بیش از نیمی از بیماران از این مشکلات رنج میبرند و علائم روانشناختی در شدت، طول مدت علائم و پاسخ به درمان تأثیر میگذارد.
خود بیمارانگاری به اختلالی گفته میشود که بیماران بهمدت چندماه ترس دارند که نکند مبتلا به بیماری جدی مثل سرطان شده باشند و بهرغم سالمبودن آزمایشها و بررسیهای جسمی، این ترس حداقل چندماه وجود دارد. ترسهای بیماران خودبیمارانگار با اطمینانبخشی پزشک مدتی برطرف میشود و دوباره بعد از مدتی این نگرانیها عود میکند که نکند پزشک تشخیص درست نداده باشد و دوباره سراغ آزمایشها و سونوگرافی و آندوسکوپی جدید میروند. باید توجه داشت که بیماران با سندروم رودهتحریکپذیر وقایع پر از استرس بیشتری در طول عمرشان نسبت به افراد نرمال گزارش میکنند و استرسهای عاطفی باعث بدترشدن علائم بیماری میشود. تکنیکهای رفتاری مانند روان درمانشناختی رفتاری در کنار درمان دارویی میتواند در کم کردن مشکلات بیمار کمککننده باشد.