شیوه کلاسیک برای شروع چنین مطلبی گریز به تاریخ است و تعریف کردن به‌اصطلاح «آنچه گذشت». این خودش به اندازه یک سریال یا حداقل یک فیلم سینمایی سه‌ساعته زمان می‌برد. مثلا برای چنین موردی یعنی سالگرد روزنامه همشهری، باید از 24آبان سال 1371 شروع کرد. البته چون راه‌اندازی هر کاری مراحل ابتدایی و ایده اولیه و اینطور چیزها هم نیاز دارد، تردیدی نیست که عده‌ای به این روایت از انتشار روزنامه همشهری ایراد می‌گیرند. پس چاره‌ای نیست جز اینکه به کند و کاو در تاریخ پیدایش روزنامه همشهری ادامه دهید و به روزهایی برسید که نطفه انتشار روزنامه در ذهن غلامحسین کرباسچی و دوستان بسته شد... اینکه چنین داستانی از جنگ و صلح تولستوی هم طولانی‌تر می‌شود جای خود، موضوع این است که چنین راهی را دوستان پیش‌تر بارها بارها در ویژه‌نامه‌های سالگرد همشهری تکرار کرده‌اند.

 اینکه در این ویژه‌نامه هیچ یادداشتی از مدیرعامل، مدیرمسئول، سردبیر و اعضای شورای سردبیری وجود ندارد، دلیلش این نیست که حرفی درباره همشهری نداشتند. هرگز، اصلا و به هیچ وجه نباید به چنین موضوع‌هایی فکر کنید. فقط اینکه نمی‌خواستند حرف‌های سال گذشته‌شان را تکرار کنند. به جایش هرچه عدد و رقم در این 27سال بر همشهری گذشت را جمع و جور کرده‌ایم و کنار هم گذشته‌ایم. یعنی اگر کسی بخواهد در جریان جرئیات فعالیت‌های مؤسسه همشهری در این سال‌ها قرار بگیرد، کافی است نگاهی این مطلب بیندازد و تمام. از این گذشته لازم بود در این ویژه‌نامه توضیحی هم درباره محصولات جدید و فعالیت‌های آینده همشهری داده شود. باتوجه به وضعیت کاغذ و چاپ در ایران و چرخه اقتصادی فعالیت‌های رسانه‌ای و چند دلیل دیگر، بیشتر این فعالیت‌های جدید در فضای مجازی اتفاق می‌افتند.

بخش عمده ویژه‌نامه همشهری را به چهره‌های شاخص حوزه‌های مختلف اختصاص داده‌ایم. نقشه راه این بود که به مناسبت سالگرد انتشار روزنامه همشهری، از چهره‌ها بخواهیم یک سوژه پیشنهاد بدهند که تحریریه همشهری برود دنبال تولیدش و در شماره ویژه سالگرد منتشر شود. همین کار را هم کردیم. گرچه مثل تمام کارهای معمول، خیلی‌ها جا خالی دادند! یا در سفر بودند، یا حوصله نداشتند یا اصلا دوست نداشتند کمکی بکنند یا... به هرحال حاصل کار الان پیش نگاه شماست. مسئولان، کارشناس‌ها و چهره‌های حوزه‌های مختلف به ما سو‍ژه مورد نظرشان را پیشنهاد کرده‌اند و توضیح هم داده‌اند که اصلا چرا به‌نظرشان چنین سوژه‌ای در شرایط فعلی مهم است. حداقل حسن نگاهی انداختن به این صفحه‌ها (5صفحه از ویژه‌نامه سالگرد همشهری) این است که می‌فهمیم چهره‌ها به چه موضوع‌هایی اهمیت می‌دهند.

دغدغه ابتدایی (همان تاریخچه‌ای که از سال 71 و قبل از آن شروع می‌شود) این بود که همشهری روزنامه‌ای باشد برای اطلاع‌رسانی دقیق در حوزه شهری. البته این روزنامه باید تمام حوزه‌ها را پوشش می‌داد، ولی به هر حال رسانه‌ای که در شهرداری تهران شکل گرفته بود، نمی‌توانست چندان از دغدغه‌های شهری دور باشد. این رویکرد – کم و بیش – در تمام سال‌های انتشار روزنامه همشهری رعایت شده. چپ و راست و وسط و غیره هم ندارد؛ همه در حد امکاناتشان سعی کرده‌اند به ایده ابتدایی پیدایش روزنامه همشهری وفادار بمانند. مسئولان شهری درباره روزنامه همشهری چه فکر می‌کنند؟ از نگاه آنها بهتر است این روزها به چه موضوع‌هایی بیشتر بپردازد؟ چه سوژه‌هایی باید در اولویت قرار بگیرند؟ جست‌وجو برای یافتن چنین پاسخ‌هایی تبدیل به یادداشت‌هایی از اعضای شورای شهر تهران و مسئولان شهری در صفحه آخر این ویژه‌نامه شده است.
 

همشهری در بیست‌وهفت‌سالی که گذشت

همشهری ها

سال جدید با محصولات تازه