نالیدن از بدبختی مُد شده است
دکتر اسماعیل امینی|طنزپرداز، شاعر و مدرس دانشگاه:
یکی از شگردهای زرنگی، تظاهر به فقر و گرفتاری است. اگر ناله نکنی، اگر از قرضها و قسطهایت حرف نزنی، اگر از درآمد کم و هزینه زیاد زندگیات گلایه نکنی، زرنگ نیستی.
چون کاری میکنی که مردم خیال کنند، نفست از جای گرم درمیآید و داری پول پارو میکنی و از آن بدتر اینکه پشت سرت شایعه میسازند که نکند این هم به یکی از روشهای مفتخوری و زد و بند و درآمدهای نامتعارف دست یافته است؟
تظاهر به زهد و فقر، هم از بقایای تفکر خانقاهی و متاع دکان آنهاست و هم شگرد برخی دکانداران سوداگری و سودجویی است برای گریز از توقعات اطرافیان و بستنِ دهانِ رقیبان و مصون ماندن از حسادت و چشم زخم.
از تبعات این رسم ناپسند، یعنی نالیدن از نداری و تهیدستی، این است که در این روزها که بهار و نوروز در راه است و طبعاً زمان شادی و شیرین کامی است از در و دیوار شکایت و گلایه و ناخرسندی میبارد.
انگار هیچ حرفی مهمتر از این نیست که بگوییم همهچیز گران و درآمدها کم است.
اما شگفتی این است که روی دیگرِ این سکه، تفاخر و تظاهر به برخورداری و گسترش تجملات است. یاد گرفتهایم که در زندگی اجتماعی و در محیط کار و رسانه، از فقر و بدبختی و جیبهای خالیمان حرف بزنیم و در جمعهای خصوصی و خانوادگی، کاری کنیم که مهمانان متوجه بشوند که فرش و مبل و دکوراسیون خانهمان، تازه عوض شده و لباس عیدمان از مارکهای گرانقیمت است و ماشینمان فول آپشن است و ویلایی را که روی شالیزارهای شمال ساختهایم، با بهترین لوازم و مصالح، تجهیز کردهایم و الان 10برابر قیمتِ 2سال پیش خریدار دارد. این تفاخر و به تعبیر دیگر پُزدادن، بخش دیگری از همان جهانبینی مبتنی بر زرنگی است. دوستان و خویشاوندان شما باید بدانند که چقدر زرنگ هستید.
زمین یک خانواده کشاورز را چند سال قبل به قول خودتان، مفت خریدهاید و با زرنگی تمام، مجوز ساخت ویلا گرفتهاید و حالا قیمت آن زمین دهها برابر شده و شما از این همه زرنگی، خوش به حالتان شده است.
در ایام نوروز، در هر جمعی که بنشینید، کمابیش با این رفتار و گفتارِ متناقض مواجه میشوید؛ نالیدن از اوضاع و ابراز نارضایتی از کسب و کار و شغل و درآمد و گلایه از گرانی و در عین حال گزافهگویی از زرنگیها و خریدها و سفرها و ماشین و زمین و خانه و لباس و مبل و پرده و سکه و ارز و جراحی زیبایی و... چه مایه ماخولیای دیگر.