کاغذی که باید کتاب شود

احمد تهوری ـ  ناشر

 چنانچه انتظار می‌رفت توزیع کاغذ با نرخ دولتی و به شکل سهمیه برای ناشران آغاز شده است. خلاصه کل قضیه هم این است که در سایتی که برای این کار در نظر گرفته شده است، ‌دوستان ناشر ثبت‌نام و درواقع به معنایی، ثبت سفارش می‌کنند و در زمان مقرر کاغذ مورد نیاز برای چاپ کتاب را تحویل می‌گیرند. من و تعداد دیگری از دوستان هم قرار است با همین شیوه کاغذ مورد نیاز – یا شاید برخی دوستان مایل باشند بگویم که بخشی از کاغذ مورد نیاز- را تحویل بگیریم. کاغذهای سهمیه‌ای تولید کشورهای اندونزی و هندوستان است و اگر درجه یک نباشد، قطعا درجه 3 هم نیست؛ یعنی درست است که مانند نوع درجه یک سبک و خیلی مرغوب نیست، ولی طوری هم نیست که به درد چاپ معمولی و باکیفیت نخورد. با این شیوه بدیهی است که قیمت کتاب معقول‌تر و کار و بار پدیدآورندگان کتاب هم بهتر شود. اما یک نکته بسیار مهم وجود دارد و آن این است که ضعف برنامه‌ریزی‌ راه را برای یک تخلف عمده باز گذاشته است. یعنی اینکه کسی می‌تواند ثبت‌نام کند، کاغذ بگیرد، اما کتاب چاپ نکند. این تخلف از آنجا امکانپذیر شده که هیچ یک از مراحل تحویل کتاب منوط به اعلام وصول نیست. اختصاص سهمیه اگر با نظارت بر مصرف کاغذ همراه باشد از 2 طریق می‌تواند منصفانه‌تر باشد. یکی با ثبات‌ بازار محصولات مورد نیاز برای تولید کتاب و دیگری رسیدن کتاب با قیمتی عادلانه به دست مخاطبان. قطعا اگر چنین شود، همانطور که واردکردن کاغذ به ارز  نیمایی توانست تا حدی بازار کتاب را بسامان کند، با اختصاص سهمیه کاغذ به ناشران، قیمت کتاب قابل کنترل خواهد بود. در غیر این صورت وقتی یک کتاب صد و چند صفحه‌ای با قیمت بالا عرضه شود، بسیاری از مردم  توان مالی برای خرید آن  را نخواهند داشت.