جواد نصرتی | روزنامه‌نگار:
3سال پیش از انقلاب، روز عاشورا، مادرم گفت: برو روضه گوش کن تا چند کلام حرف حساب بشنوی. گفتم: من حالا کاری دارم بعد خواهم رفت. رفتم اتاق، اما خودم ناراحت شدم. حال عجیبی به من دست داد، قلم را برداشتم و تابلوی «عصر عاشورا» را شروع کردم. قلم را که برداشتم همین تابلو شد که الان هست، بدون هیچ تغییری. الان که بعد از 30سال به این تابلو نگاه می‌کنم، می‌بینم اگر می‌خواستم این کار را امروز بکشم، باز هم همین تابلو به‌وجود می‌آمد، بدون هیچ تغییری. یک چیزی دارد این تابلو که خود من هم گریه‌ام می‌گیرد...
کاوه؛ مجله اولین‌های فرهنگ ایران
مجله کاوه، شروع متفاوتی در تاریخ کشورمان داشت و تأثیری را در جامعه ایرانی گذاشت که نشانه‌های آن را همچنان می‌توان دید. این مجله، که دوران کاری‌اش به 2 بخش متفاوت تقسیم می‌شود، در چنین روزی در سال1916 (1294شمسی، 1334هجری قمری) در آلمان متولد شد. در دوران جنگ جهانی اول، نه‌تنها بودجه کاوه به مدیریت سیدحسن تقی‌زاده توسط آلمانی‌ها تأمین می‌شد، که خط فکری آن را هم آلمان‌ها تعیین کردند. این مجله با هدف تقویت احساسات ملی‌گرایانه و هواداری از آلمان در مقابل روسیه، رویکردی سیاسی داشت و از آلمان و متحدانش در جنگ جهانی حمایت می‌کرد. به واسطه برانگیختن احساسات ملی‌گرایانه بود که این مجله، به‌صورت مفصلی به تاریخ باستان ایران پرداخت. یک دلیل دیگر توجه زیاد به این دوره از تاریخ ایران، کشف‌های باستان‌شناسی غربی‌ها در ایران و انتشار چند کتاب درباره تمدن باستانی ایران بود. دوره دوم انتشار کاوه از سال1338 هجری قمری شروع شد و تا 2سال ادامه داشت. در این دوره کاوه رویکرد سیاسی خود را رها کرد و مجله‌ای ادبی -فرهنگی بود. چهره‌های شاخصی در این مجله قلم زده‌اند که می‌توان از میان آنها به محمد قزوینی، محمد علی جمالزاده، ابراهیم پورداوود، عباس اقبال‌آشتیانی و محمدعلی فروغی اشاره کرد. یکی دیگر از ابداعات کاوه، فروش اشتراکی مجله است که از آن به‌عنوان نخستین نمونه در یک نشریه فارسی‌زبان نام برده می‌شود.
