سالمرگ

«اگر به اندازه بال مگسی به فرهنگ و تمدن ایران خدمت کرده باشم زندگانی من بی‌هوده نبوده است.» مجتبی‌مینوی ادیب و مورخ ایرانی، نوزدهم بهمن‌ماه ۱۲۸۲ متولد شد و در طول زندگی‌ پربارش به اندازه دو بال سیمرغ برای پرواز ذهن خوانندگان علاقه‌مند به ادبیات و تاریخ مؤثر بود. از این نویسنده، مترجم و مصحح آثار ادبی کتابخانه مینوی نیز به‌جا مانده است. این کتابخانه ازجمله بخش‌های وابسته به پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی است که وقف مجتبی مینوی است و در خیابان شریعتی قرار دارد. خانواده مینوی سال ۱۳۵۶ این مجموعه بسیار غنی را به ملت ایران هدیه کرد. ازجمله آثار مجتبی مینوی می‌توان به تصحیح عیون‌الحکمه ابن‌سینا در سال ۱۳۳۳، تصحیح نوروزنامه در سال ۱۳۱۲، تصحیح ویس و رامین فخرالدین اسعد گرگانی در سال ۱۳۱۴، پانزده گفتار (درباره چند تن از رجال ادب اروپا) در سال ۱۳۳۵، احوال و اقوال شیخ ابوالحسن خرقانی به‌ضمیمه منتخب نورالعلوم در سال ۱۳۵۴، تألیف آزادی و آزادفکری در سال ۱۳۳۸، تألیف فردوسی و شعر او در سال ۱۳۴۶ و نقد حال (مجموعه گفتارها و نوشته‌ها) سال ۱۳۵۱ اشاره کرد.