به ترکیب برنده دست بزن!

 تیم ملی در شرایطی به مصاف ویتنام رفت که 3 تغییر نسبت به مسابقه اول با تیم ملی یمن داشت. در مرکز خط دفاعی مرتضی پورعلی‌گنجی و مجید حسینی از ابتدا در برابر یمن به میدان رفتند اما در مسابقه دوم نوبت به محمدحسین کنعانی‌زادگان رسید که به‌عنوان زوج در کنار مرتضی توپ بزند. در سمت راست خط دفاعی نیز رامین رضاییان در دوئل با یمن فیکس بود اما ناگهان به نیمکت منتقل شد تا وریا غفوری در مقابل ویتنام به‌صورت ثابت به بازی گرفته شود. سومین تغییر، نیمکت‌نشینی مهدی ترابی برای فیکس‌شدن سامان قدوس بود. مهدی در مسابقه با یمن از ابتدا به میدان رفت و سامان در آن جدال به‌عنوان مهره تعویضی به‌کار گرفته شد اما در بازی دوم اوضاع تغییر کرد و این بار قدوس از ابتدا بین 11مرد سرمربی پرتغالی قرار گرفت. «دست نزدن به ترکیب برنده» هرگز یکی از عادت‌های کارلوس کی‌روش نبوده است. او با روشی شبیه به روش مکسمیلیانو آلگری، عقیده دارد که باید برای هر مسابقه ترکیب خاصی داشته باشد و به نسبت تفاوت تیم‌های رقیب، ترکیب‌ و حتی سیستم بازی تیمش را عوض کند. به‌وجود‌آوردن سه تغییر از بازی اول تا بازی دوم، سبک کاری متفاوت کی‌روش در ایران را به نمایش می‌گذارد. آیا این مربی در جام ملت‌های 2015استرالیا نیز چنین روشی را در پیش گرفته بود؟
تیم ملی ایران در نخستین مسابقه‌اش در جام ملت‌های 2015، علیرضا حقیقی را درون دروازه داشت. وریا غفوری و مهرداد پولادی در کناره‌های دفاع به میدان می‌رفتند، مرتضی پورعلی‌گنجی و سیدجلال حسینی نیز زوج قلب دفاع ایران بودند. در میانه میدان، تیم ملی نکو و آندو را به‌عنوان هافبک دفاعی در اختیار داشت. حاج صفی، شجاعی و دژاگه جلوتر از هافبک‌های دفاعی بازی می‌کردند و گوچی، مهاجم مرکزی تیم ملی به شمار می‌رفت. 
پس از مسابقه با بحرین، کی‌روش در نبرد با قطر یک تغییر در ترکیب به‌وجود آورد و تصمیم گرفت به جای گوچی، از سردار آزمون در نوک خط حمله استفاده کند. پس از رسیدن به 2پیروزی در 2مسابقه اول، تغییرات ملموس‌تر نیز شدند. این بار خسرو حیدری در سمت راست خط دفاعی قرار گرفت، جهانبخش به جای دژاگه بازی داده شد، سروش رفیعی جای مسعود شجاعی را گرفت و وحید امیری نیز به جای حاج صفی در سمت چپ به میدان رفت. حتی با وجود این تغییرات گسترده، ایران موفق شد در نبرد صدرنشینی، امارات را شکست بدهد. ایجاد چنین تغییراتی در یک تورنمنت، ریسک بزرگی به‌نظر می‌رسد اما کی‌روش هرگز هراسی از ریسک‌های تازه ندارد. پازل فنی مرد پرتغالی، برای او از همه‌‌چیز مهم‌تر است و انسجام این پازل، به او کمک می‌کند تا حتی با وجود تغییر زیاد بین نفرات، باز هم شکل بازی ایده‌آلش را در زمین به اجرا دربیاورد. کی‌روش احتمالا در مسابقه با عراق نیز دوباره دست به چنین کاری می‌زند و ترکیب اصلی تیمش را نسبت به مسابقه گذشته تغییر می‌دهد.
شناختِ ترکیب اصلی کی‌روش برای تیم‌های رقیب قبل از مسابقه با ایران، چیزی شبیه یک چالش بی‌سرانجام و بی‌نتیجه است. آنها نمی‌توانند حدس بزنند که مرد پرتغالی چه بازیکنانی را در نقاط مختلف زمین به بازی خواهد گرفت. هنوز درباره بازیکن کنارِ پورعلی‌گنجی در خط دفاع، مدافع راست و هافبک چپ تیم ملی ابهاماتی وجود دارد. علاوه بر این، علیرضا جهانبخش نیز دوباره شرایط بازی را به‌دست آورده و می‌تواند از ابتدا در ترکیب تیم ملی قرار بگیرد. مشت‌های کارلوس برای رقبا همچنان بسته به‌نظر می‌رسند. او نه تیم‌های حریف، بلکه حتی هواداران فوتبال در ایران را نیز با ایجاد تغییر دائمی در ترکیب تیمش غافلگیر می‌کند.