هنر
«رستم» روی صحنه
«خزایی» توان‌یاب کنگاوری: نمایش «رستم و سهراب» در ایجاد انگیزه برای دوستان معلول بسیار موفق بوده است
مجید رحمتی | کرمانشاه- خبرنگار:
«سلیمان خزایی» توان‌یاب 70 ساله کنگاوری، چند سالی است که کنگاور را ترک کرده و پس از معلولیت زندگی دوباره‌ای را در آسایشگاه کهریزک در جنوبی‌ترین نقطه پایتخت آغاز کرده است. وی جزو 30 نفری بود که برای اجرای نمایشی که ۹ سال برای آن زحمت کشیده بودند، روی صحنه تالار وحدت تهران رفت. در ادامه گفت‌وگوی همشهری را با این هنرمند کنگاوری می‌خوانید.
چطور شد که به کهریزک رفتید؟
من از کودکی دچار معلولیت جزئی بودم، ولی در سال ۱۳۷۶ در کارگاه خیاطی در کنگاور حین کار زمین خوردم و از ناحیه گردن دچار شکستگی شدم. به علت این شکستگی معلول کامل شدم و با توجه به تعریفی که از دوستان و آشنایان از آسایشگاه کهریزک شنیده بودم در سال ۱۳۷۷ وارد این آسایشگاه خیریه شدم و ۲۰ سال و ۶ ماه است که اینجا هستم. وقتی به کهریزک آمدم بچه‌هایم کوچک بودند و نمی‌توانستم در خانه با امکاناتی که نبود زندگی کنم، ولی اینجا عمر دوباره‌ای گرفتم. هرچند اوایل خیلی سختی کشیدم.
از خانواده‌تان برایمان بگویید؟
از خداوند سپاسگزارم که همسری فرشته‌خو، دلسوز و مهربان نصیبم کرده و همچنین اولاد صالح و شایسته به من هدیه داده است. خانواده‌ام مرا همیشه در کهریزک همراهی می‌کنند و برخلاف تصور دیگران خانواده‌ام به‌هیچ‌وجه مرا تنها نگذاشته‌اند و از همه آنها صمیمانه سپاسگزارم.
با وجود معلولیت چگونه وارد دنیای بازیگری شدید؟
با توجه به معلولیت جزئی، از کودکی هیچ‌گاه اجازه نداده‌ام معلولیت مانع موفقیتم شود. در دوران کودکی علی‌رغم معلولیت جزئی، کارهای کشاورزی و دامداری را در روستا انجام می‌دادم و در سوارکاری مهارت خاصی داشتم و کمتر کسی فکر می‌کرد با وجود معلولیت این توانایی‌ها را داشته باشم. چند سال پیش یکی از کارگردانان باتجربه تئاتر در یک جلسه عمومی در آسایشگاه فراخوان ثبت‌نام داد و من هم با توجه به علاقه‌ای که از قبل به هنر و ادبیات داشتم وارد هنر تئاتر شدم.
از نمایش «رستم و سهراب» بگویید؛ چند سال طول کشید و در این مدت شرایط برای شما سخت نبود؟
قبل از اجرای نمایش رستم و سهراب اجراهای دیگری هم داشتم. ولی اجراها متوقف شدند و سال ۹۵ تمرین‌ها از سر گرفته شد. اجرای اصلی این نمایش که بنده نقش «رستم» را بر عهده داشتم، آبان ۹۷ بود و مورد استقبال بی‌نظیر مردم قرار گرفت. وقتی اراده و همت پشت کار باشد، سختی
لذت‌بخش می‌شود. هر کاری سختی‌های خودش را دارد، حتی برای افراد سالم و بدون معلولیت. برای اجرا در تالار وحدت استرس نداشتم، چون ۱۸ سال بود تئاتر کار می‌کردم و تئاتر را هم همین‌جا بازی کردم ولی راستش قبلاً بیشتر برای همسرم فیلم بازی می‌کردم.
نمایش «رستم و سهراب» در نمایش‌درمانی موفق عمل کرد؟
بسیار موفق بوده است. به‌ویژه در ایجاد انگیزه برای دوستان معلول. من قبل از ورود به تئاتر به قرائت قرآن آشنا نبودم و به خاطر تئاتر آن را یاد گرفتم و اکنون مدرک تدریس و آموزش قرآن نیز دارم و در مناسبت‌های مختلف در آسایشگاه قرآن قرائت می‌کنم.
سخن پایانی...
آخر سپاس خدای را بر آنچه داده/ سپاس خدای را بر آنچه نداده/ سپاس خدای را بر آنچه خواهد داد/ سپاس خدای را بر آنچه خواهد ستاند.
هدف از نمایش «رستم و سهراب»
سلیمان خزایی: جنبه درمانی و احیای شخصیت و بازسازی روانی مددجویان به کارگردانی میرکمال میرنصیری، محور اصلی این حرکت گروهی بود. در این فعالیت نمایش‌درمانی، داستانی باستانی و حماسی در نظر گرفته شد که با جملاتی فاخر و باشکوه در بازیگران خودباوری و اعتماد به نفس را به وجود می‌آورد. در طول اجرای این نمایش مسئولیت‌پذیری و خودباوری در همه ما زنده شد. قشنگی کار هم ایام دور هم بودن با دوستان توان‌یاب، داشتن هدفی واحد، شوق و شور و شعف وصف‌ناپذیر برای اجرای تئاتر بود. امین تارخ، هانیه توسلی، سامان احتشامی، لیلی رشیدی، یلدا قشقایی، پوریا شکیبایی، سام کبودوند و پرستو صالحی از جمله هنرمندانی بودند که در محل تمرین گروه نمایش درمانی «رستم و سهراب» حضور یافتند و از نزدیک با روند کار ما آشنا شدند که باعث خوشحالی همه ما شد.
