آنچه خود داشت...

احمد مسجد جامعی/عضو شورای  شهر تهران

یکی، دو هفته گذشته درباره موضوع انتخاب شورای‌عالی فنی شهرداری تهران در صحن شورا گفتم که اگر بنا به استفاده از اشخاص مجرب و کاردان و کارکشته است، در شهرداری تهران هم، چنین افرادی را داریم و امروز هم در مورد مؤسسات زیرمجموعه شهرداری تهران و در سطح خرد و کلان مدیریتی می‌شود گفت که اگر بنا به استفاده از جوانان است، هستند جوانان شایسته در بدنه شهرداری تهران. اگر قرار است سراغ افراد متخصص برویم، امروز در حوزه‌هایی، متخصص‌ترین افراد را می‌شود در بدنه سازمان شهرداری تهران سراغ گرفت. حال، در این شرایط و درحالی‌که همواره از نیروی مازاد صحبت می‌شود، انتخاب هیأت‌مدیره‌ها، مدیران ارشد و مدیران عملیاتی خارج از مجموعه، جز گرد ناامیدی بر سازمان نمی‌پاشد. علاوه بر آن کسانی که عمری را در سازمانی گذرانده‌اند اندک اندک نسبت به آنجا تعلق عاطفی می‌یابند و همین موجب پیشرفت کارها خواهد شد؛ برخلاف کسانی که به اقتضای شرایط پیوسته جابه‌جا می‌شوند.
افراد توانمند و باصلاحیت در بدنه شهرداری، محق هستند که بگویند نیروی انسانی که خارج از مجموعه بوده و در این شرایط به سازمان ملحق شده و می‌شود، چه مزیتی به آنها دارد، جز حضور در حلقه‌های بستگی با کسانی که میل به بسط حیطه قدرت و نفوذ خود دارند. ما باید این رویکرد نگاه به بیرون را، جز در ضرورت‌ها اصلاح کنیم تا مرغ همسایه، برایمان غاز نباشد. یادمان باشد که شهرداری نخستین ساختار قانونی شکل گرفته پس از انقلاب مشروطیت تاکنون است و مدیران و کارمندان آن نسل به نسل تجربه اندوخته‌اند و کارکنان امروز به نوعی انباشت تجربه پیشینیان هستند. هر فرد متخصصی هم که به این سازمان افزوده شود، دست‌کم زمان قابل توجهی را باید به شناخت آن بگذراند و این در شرایط حاضر، بی‌توجهی به زمان و بهینه‌ ساختن عملکرد است.
البته که این در مورد الحاق افراد متخصص به سازمان است، در مورد غیرمتخصص‌ها که قضیه روشن است و دلسردی ناشی از این اتفاق‌ها که به نیروهای زبده سازمان شهرداری تزریق می‌شود، قابل چشم‌پوشی نیست. درست است که در دوره‌ای این بی‌مهری به بدنه شهرداری به نهایت رسید و صدها نفر یکباره و بدون طی ضوابط به این بدنه افزوده شدند. عاقلانه نیست که ما آن تجربه تلخ را که هزینه‌های هنگفتی بر دوش شهر نهاده تکرار کنیم.
در همین دوره جدید، برنامه پنج‌ساله سوم شهرداری ارائه شد که تهیه‌کنندگان این برنامه، گروه‌هایی از دانشگاهیان بودند و حوزه مدیریتی که این کار را عهده‌دار بود از جوانان دوره پنجم شورا به شمار می‌رفت. اما نکته آن است که این برنامه را حتی 2نفر از جمع کنونی شورا هم پشتیبانی نکردند و نمی‌کنند.
شاید نکته نهفته این باشد که در تدوین برنامه، مدیران و کارشناسان با سابقه شهرداری غایب بودند و در غیبت آنان عملا جز حرف‌های پراکنده و احیانا دهن پرکن نمی‌توان ارائه کرد. به هر حال قدر کارشناسان و مدیران شهری و شهرداری را بدانیم و از ظرفیت و توان آنها در نظر و عمل غافل نشویم.