عذرخواهی به خاطر فریادهای گمشده

جواد نصرتی/ خبرنگار
 دولت استرالیا، بعد از آنکه یک تحقیق ملی نشان داد طی ده‌ها سال نتوانسته از کودکان در مکان‌هایی مانند باشگاه‌های ورزشی، کلیساها، مدارس و دیگر مؤسسات عمومی حمایت کند، رسما از قربانیان و خانواده‌های آنها معذرت‌خواهی کرد.

به گزارش گاردین، اسکات موریسون، نخست‌وزیر استرالیا در یک سخنرانی که با احساسات زیادی همراه بود خطاب به قربانیان و خانواده‌های آنها که در پارلمان این کشور حاضر بودند، گفت: «ما به شما ایمان داریم. امروز، سؤالی چنان وحشتناک مقابل ما قرار دارد که حتی پرسیدن آن هم سخت است چه برسد به پاسخ دادن به آن. چطور نتوانستیم بچه‌های ملتمان را دوست بداریم، پرورششان دهیم و از آنها محافظت کنیم؟ چرا به اعتماد آنها خیانت شد؟ چرا گریه‌های بچه‌ها و والدین نادیده گرفته شد؟ چرا سیستم قضایی ما نسبت به چنین بی‌عدالتی‌ای کور بود؟ چرا اینقدر طول کشید تا اقدام کنیم؟»

بیش از 800نفر از قربانیان و خانواده‌ها و بازماندگان آنها در مجلس نمایندگان حاضر بودند تا این سخنرانی را تماشا کنند. علاوه بر آن، سخنرانی نخست‌وزیر استرالیا به‌صورت زنده در سراسر استرالیا پخش شد.

او همچنین گفت: «امروز، ‌ما سرانجام با فریادهای گمشده فرزندانمان مواجه شده‌ایم و آن را به رسمیت شناخته‌ایم.»

تحقیق جامع دولت استرالیا درباره سوءاستفاده از کودکان حدود 5سال پیش شروع شد و پاییز پیش به پایان رسید. در این مدت هزاران گواهی و شهادت‌نامه از قربانیان در سراسر کشور به کمیته تحقیقات دولتی رسید. قربانیان در مکان‌هایی مانند کلیساها، مدارس، باشگاه‌های ورزشی، گروه‌های پیشاهنگی و سازمان‌های خیریه مورد آزار قرار گرفته بودند. این کمیته بعد از آنکه در‌ماه دسامبر سال گذشته تحقیقاتش را کامل کرد 409توصیه را به دولت ارائه داد. از آن تعداد، 122توصیه مستقیما دولت فدرال استرالیا را مورد خطاب قرار می‌دهد. دولت اصلاحاتی اساسی را در پیش گرفته و این معذرت‌خواهی رسمی اعتراف به این نکته است که روی دهه‌ها آزار کودکان به‌صورت سیستماتیک سرپوش گذاشته شده است.

موریسون همچنین گفت: «وقتی که یک کودک در این‌باره حرف می‌زد، کسی حرف او را باور نمی‌کرد و جرم بدون هیچ مجازاتی تداوم می‌یافت. یکی از قربانیان به من گفت وقتی که درباره آزار جنسی با معلمش صحبت کرده، همان معلم به آزارگر بعدی‌اش تبدیل شده. یک نفر دیگر همین اخیرا به من گفت: «کسی که این کار را با ما کرد خارجی نبود، استرالیایی‌هایی بودند که این بلا را سر استرالیایی‌ها آوردند. دشمن در میان خودمان بود.»


عذرخواهی کافی نیست
بیل شورتن، رهبر مخالفان در پارلمان هم در جلسه سخنرانی به این موضوع اشاره کرد که با وجود معذرت‌خواهی رسمی دولت، هنوز این سؤال بزرگ وجود دارد که قدم بعدی چیست؟ او گفت: «همه ما در پارلمان متأسفیم که نتوانسته‌ایم اقدامات کافی انجام دهیم که تضمین کند این اتفاق، دوباره تکرار نخواهد شد. همچنان کودکان استرالیایی زیادی در معرض خطر هستند.»

بعد از سخنرانی موریسون و شورتن، اعضای پارلمان ایستادند و به احترام قربانیان یک دقیقه سکوت کردند. به گزارش بی‌بی‌سی، زمانی که سخنرانی موریسون در حال انجام بود، بسیاری از قربانیان هم همچون خود او احساساتی شده بودند و برخی از آنها گریه کردند. با این حال بعضی از آنها ناراحتی خود را از واکنش ناکافی دولت ابراز کردند. لئونی شیدی یکی از فعالان حمایت از کودکان با اشاره به سفر تعداد زیادی از قربانیان و خانواده‌هایشان برای شرکت در جلسه پارلمان در کانبرا گفت: «آنها با قلب‌هایی سنگین به اینجا آمده‌اند. این خیلی شگفت‌انگیز است که کشور ما معذرت‌خواهی می‌کند اما همچنان کارهای زیادی باقی مانده است.»

یکی از این قربانیان که در پارلمان حاضر بود هم گفت: «شنیدن معذرت‌خواهی برای من بسیار آرام‌بخش است. حداقل ما اینقدر زنده ماندیم تا (معذرت‌خواهی را) بشنویم.» با این حال از نظر بسیاری از آنها اقدامات دولت کافی نیست، به‌خصوص تصمیم آنها برای برنامه ملی جبران کودک‌آزاری. قربانیان می‌توانند به‌عنوان غرامت تا سقف 150هزار دلار استرالیا (106هزار دلار آمریکا) درخواست کنند. اما برخی مخالفان معتقدند این غرامت کافی نیست و گرفتن آن هم سختی‌های زیادی دارد.

 آقای موریسون در صحبت‌های خود به این موضوع اشاره کرد که دولت بسیاری از توصیه‌های کمیسیون ملی را قبول کرده است اما همچنان درباره توصیه‌های باقی‌مانده تصمیمی نگرفته و روی آن کار می‌کند.

توصیه‌هایی که همچنان مورد قبول دولت واقع نشده‌اند بیشتر به مواردی بازمی‌گردد که وظایف دولت فدرال و ایالتی با هم همپوشانی دارند. بیشترین منازعه و درگیری مربوط به توصیه‌ای است که طبق آن اعلام رسمی آزارها باید اجباری شود. این یکی از مهم‌ترین توصیه‌های کمیته تحقیق است که براساس آن مشاوران روانشناسی و معلمان تعلیمات دینی در مدارس باید هرگونه آزار و اذیت کودکان را به دولت گزارش کنند.

پیش‌تر در تابستان، کلیسای کاتولیک رسما اعلام کرد که این توصیه را به‌کار نخواهد گرفت؛ به این معنا که وعاظ و کشیشان خود را مجبور نخواهد کرد تا قوانین مربوط به اعتراف را بشکنند.

     نتایج تحقیقات ملی

کمیته تحقیق درباره آزار فراگیر کودکان در استرالیا، بعد از 5سال تحقیق، نتیجه کار خود را منتشر کرد. در گزارش نهایی این کمیته آمده است: «مسئله تنها چند سیب گندیده نیست. مؤسسات بزرگ جامعه کم‌کاری کرده و مقصر بوده‌اند.»مقامات کمیته گفته‌اند که بیش از 15هزار نفر با آنها تماس گرفته‌اند و بیش از 4هزار اتهام علیه مؤسسات عمومی را مطرح کرده‌اند. بیشترین این اتهام‌ها علیه مبلغان دینی، معلمان مدارس و کشیشان کلیسا مطرح شده است.
یکی از توصیه‌های این کمیسیون استفاده از یک راهبرد ملی برای مبارزه با کودک‌آزاری است.