یادداشت
همایش‌ها در خدمت سرایش‌ها
شمس آقاجانی/ شاعر و پژوهشگر ادبی
محافل شاعرانه، همواره تأثیر خوبی بر شعرا و سخنوران داشته است. علاوه بر اینکه این نشست‌ها می‌تواند به با‌خبر‌شدن شاعران از حال و احوال هم منجر شود، می‌تواند زمینه‌ساز انتقال تجربه‌ها و آغاز حرکت‌ها و فعالیت‌های بزرگ ادبی باشد.
همایش‌ها و جشنواره‌ها و شب‌های شعر نیز همین خاصیت را البته در مقیاسی گسترده‌تر دارند. علاوه بر اینها، حاشیه هر جشنواره و همایشی می‌تواند فرصت خوبی برای فعالیت‌های جنبی از جمله ارائه کتاب و برگزاری کارگاه باشد.
به‌عنوان کسی که در برخی از جشنواره‌ها و همایش‌های ادبی شرکت می‌کنم و در بعضی از آنها کار داوری آثار را نیز انجام می‌دهم، معتقدم که این برنامه‌ها می‌تواند و باید آثار و خروجی بیشتری داشته باشد.
یکی از نقدهایی که به جشنواره‌ها می‌شود، موضوع داوری است. گاه نگاه همسان داورها طوری است که به گفته شرکت‌کنندگان، اکثر آثار انتخاب‌شده همشکل و همرنگند. از این رو منتقدان داوری در جشنواره‌ها معتقدند اگر داوران از طیف‌ها و سلیقه‌های متفاوت برگزیده شوند، چنین نخواهد بود. خود من پیشنهاد داده‌ام آثار توسط شرکت‌کنندگان در جشنواره‌ها گزینش شود.
کار دیگری که با هدف پربارترشدن همایش‌های ادبی می‌توان انجام داد، برگزاری کارگاه‌های بیشتر در زمان برپایی این برنامه‌هاست. کارگاه‌هایی از این دست در انتقال شفاهی آموزه‌ها در مدت کوتاه بسیار خوب عمل می‌کنند. نکته دیگری که در این باره توجه به آن مهم است، ضعف اطلاع‌رسانی است. اطلاع‌رسانی ضعیف موجب هدر‌رفت انرژی و هزینه می‌شود.
تصور کنید با چه تلاش و هزینه‌ای یک برنامه ادبی به سرانجام می‌رسد و فقط به خاطر نبود اطلاع‌رسانی، کمترین نتیجه از آن عاید می‌شود.
به هر روی، باید در نظر داشت که نشست‌های ادبی موجب تقویت زبان می‌شود؛ عاملی که پیشرفت‌های علمی را موجب خواهد شد. بدیهی است هر جامعه‌ای که زبان مستحکم و پرظرفیتی داشته باشد، در انتقال آموزه‌ها و مفاهیم علمی هم پیشرفت خوبی خواهد داشت. از این رو انتظار دارم توجه بیشتری به این برنامه‌ها شود. اطمینان داشته باشیم که با ابتکار و دقت عمل می‌توان نتایج خوبی از همایش‌ها و جشنواره‌های ادبی گرفت.
