گزارش
مادورو، ونزوئلا را به چین می‌فروشد؟
سفر نیکلاس مادورو به چین به امید کمک‌های اقتصادی، مخالفان دولت او را به‌شدت نگران کرده و برخی از آنها، صراحتاً از فروش ونزوئلا به پکن می‌گویند
نیکلاس مادورو، رئیس جمهور ونزوئلا دیروز به پکن رفت. این سفر که به باور کارشناسان تنها دلیلش دریافت وام‌های جدید از چین است، فراتر از کاراکاس و پکن، زنگ خطر را برای واشنگتن هم به‌صدا درمی‌آورد. ونزوئلا در پی 2دهه حکومت سوسیالیستی و 5سال افت شدید قیمت نفت، در یک بحران اقتصادی وحشتناک فرو رفته است و مردم این کشور، از گرسنگی و بی‌پولی، دسته‌دسته به کشورهای همجوار پناهنده می‌شوند. پیش‌بینی شده تورم در انتهای سال‌جاری میلادی در ونزوئلا، به یک‌میلیون درصد برسد.
مهم‌ترین دلایل سفر پرحاشیه مادورو به چین، تعمیق روابط اقتصادی است. به گزارش الجزیره، همکاری توسعه میادین گازی ونزوئلا و همینطور شراکت استراتژک در معادن طلای ونزوئلا، بخشی از توافق‌های دوطرفه در این سفر بوده است.
فراتر از این توافق‌ها، مادورو که امید زیادی به دریافت کمک از چین دارد تا از بحرانی که گریبانگیر کشورش شده خارج شود، به امید گرفتن دوباره وام به پکن سفر کرده و گفته می‌شود موفق شده 5میلیارد دلار وام از پکن بگیرد. صحبت‌ها و رفتار او در این سفر نشان‌دهنده امیدواری او به سخاوت چین بود. مادورو، برخلاف رهبران دنیا که به‌خاطر جنایات مائو در تاریخ چین ادای احترام به او را از سفر رسمی خود به چین حذف می‌کنند، در بنای یادبود او حاضر شد و با زبانی متملقانه درباره تأثیر او در دنیای مدرن صحبت کرد. او همچنین چین را «خواهر بزرگ‌تر» ونزوئلا خواند.
چشم طمع چین به ونزوئلا
چین در حالی دوباره پرداخت وام به ونزوئلا را از سر گرفته که تا 3سال پیش، بیش از 50میلیارد دلار به ونزوئلا وام پرداخت کرده بود اما به‌دلیل تردید در توانایی بازپرداخت آنها، وام‌ها را قطع کرد. حالا پرداخت دوباره وام، در شرایطی که همه به‌خصوص چینی‌ها می‌دانند شرایط اقتصادی ونزوئلا به‌شدت بدتر شده، زنگ خطر را در سراسر آمریکای لاتین به‌صدا درآورده است.
به گزارش سی‌بی‌سی، دیه‌گو آریا، نماینده دائم سابق ونزوئلا در سازمان ملل که در آمریکا در تبعید به سر می‌برد، به‌شدت نسبت به پرداخت وام ابراز نگرانی کرده و گفته است: «در این مرحله از فروپاشی اقتصاد و فراتر از آن رژیم ونزوئلا، من معتقدم که مادورو حاضر است تمام مزرعه را به هر قیمتی بفروشد.»
چین در سال‌های اخیر از ابزار وام برای پیش بردن منافع خود و تحمیل خواسته‌هایش به کشورهای مقروض استفاده کرده و پا جای پای قدرت‌های سنتی استعماری گذاشته است. اخیرا سریلانکا، در پی سال‌ها ناکامی در بازپرداخت وام‌هایی با نرخ بهره بالا به چین، مجبور شد کنترل مدرن‌ترین بندر خود را به یک شرکت دولتی چینی واگذار کند. در زامبیا هم شایعات زیادی درباره تحویل دادن تلویزیون ملی، شرکت ملی برق و فرودگاه بین‌المللی به چین وجود دارد. در آمریکای لاتین، چین امید زیادی به همکاری دولت‌های چپ مانند ونزوئلا، کوبا، بولیوی، نیکاراگوئه و السالوادور دارد و تقویت حضور در ونزوئلا، می‌تواند ابتدای مسیر به چالش کشیدن واشنگتن توسط پکن در آمریکای لاتین باشد. چین تا حالا، به گفته آریا، امتیازات زیادی در صنعت نفت و همینطور بخش معادن ونزوئلا کسب کرده و گفته می‌شود در گام بعدی، می‌خواهد امتیاز بنادر این کشور را هم به‌دست بگیرد. در عوض وام‌های پیشین، 375هزار بشکه از تولیدات روزانه ونزوئلا (1.2میلیون بشکه) به چین داده می‌شود و افزایش نفوذ چین، می‌تواند کنترل آنها را بر دولت هم بیشتر کند. دیه‌گو مویا کامپوس اقتصاددان ونزوئلایی معتقد است که ونزوئلا بازی خطرناکی را با چین شروع کرده است: «آینده رژیم مادورو به چین بستگی دارد و البته یک چیز قطعی است؛ چینی‌ها تحت هر شرایطی بازپرداخت وامشان را می‌خواهند.»
