جواد نصرتی| روزنامه‌نگار:
واقعی نیستم، پس هستم
در روزهای اخیر فضای مجازی به‌شدت تحت‌تأثیر رویدادهای شهرهای مختلف کشور بوده است و پدیده فیک‌نیوز یا همان اخبار جعلی، بیش از گذشته در فضای مجازی رایج شده است. فیک‌نیوز، حالا که فضای مجازی نفوذ بسیار زیادی در زندگی بشر دارد، پدیده‌ای بسیار جدی و تأثیر‌گذار است. اگر تأثیر مخرب این اخبار را در به نتیجه رسیدن همه‌پرسی برگزیت (خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا) و پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات درنظر بگیریم، هر چیز دیگری هم با رواج و اعتنای بیش از حد به آنها می‌تواند ممکن باشد. در روزهای اخیر که رویدادهای غیرمنتظره، مردم و رسانه‌ها را غافلگیر کرده است، فیک‌نیوز به خوبی توانسته با سوار شدن بر موج هیجانی که در جامعه به راه افتاده مهمان ناخوانده میلیون‌ها گوشی در سراسر کشور شود. در 2موردی که بالاتر به آنها اشاره شد، مشخصا گروهی با هدف مشخص در رواج اخبار جعلی دست داشتند و در کمال تعجب تمام دنیا، برنتیجه رسیدند؛ بنابراین دلیلی ندارد این بار هم در کشور ما، این اخبار بی‌پایه و اساس که نتیجه‌ای جز ایجاد تشنج بیشتر در سطح جامعه ندارند بدون هدایت‌کننده باشد.
در چند روز اخیر، نه‌تنها کاربران معمولی بدون توجه به عواقب چیزی که بازنشر می‌دهند به انتشار اخبار جعلی کمک کرده‌اند، که برخی حساب‌های کاربری، به‌خصوص در توییتر، به یکباره از ناکجاآباد سبز شده‌اند و اخبار مبهمی را تولید و یا بازنشر می‌دهند. در چنین شرایطی، وظیفه شهروندان مسئول این است که قبل از اطمینان یافتن از درستی و صحت اخبار از بازنشر آنها خودداری کنند. با این کار، نه‌تنها اخبار جعلی در سطح وسیع منعکس نمی‌شوند که هدف افراد یا احتمالا گروه‌هایی که عامدانه آنها را تولید می‌کنند هم برای ملتهب کردن دروغین فضای مجازی ناکام خواهد ماند. رسانه‌ها و مسئولان هم در این شرایط باید بر دقت و سرعت خود در تولید اخبار درست بیفزایند تا نیاز و حق طبیعی شهروندان برای دریافت اخبار درست، دقیق و عادلانه، برطرف شود. شرایط هیجانی و بحرانی، بهترین زمان برای انتشار فیک‌نیوزها هستند. باید قبول کنیم آنها حضور دارند و این وظیفه تک‌تک ماست که با آنها مقابله کنیم.
تولد 100 دختر به ازای 106 پسر درسال96
سخنگوی سازمان ثبت احوال کشوراعلام کرده است که نسبت پسران متولد شده در 9 ماهه ابتدایی سال 96 بیشتر از دختران بوده است.
تولد سینمای ایران
12 دی 1309 «آبی و رابی» به عنوان اولین فیلم داستانی سینمای ایران در سینما مایاک تهران به نمایش درآمد. نمایش این فیلم را می‌توان آغاز سینمای ایران دانست. آوانس اوگانیانس کارگردان «آبی و رابی» یک سال قبل از ساخت این فیلم، مدرسه آرتیستی سینما را تاسیس کرده و در آن علاقه‌مندان هنرپیشگی را آموزش می‌داد. فیلم «آبی و رابی» هم با حضور اولین فارغ‌التحصیلان مدرسه آرتیستی ساخته شد. اکران اولین فیلم داستانی سینمای ایران با استقبال تماشاگران پایتخت مواجه شد؛ تماشاگرانی که تا آن موقع فقط فیلم خارجی تماشا کرده بودند و دیدن فیلمی ایرانی برایشان تازگی داشت. کارگردانی، فیلمنامه و تدوین بر عهده اوگانیانس بود. خان‌بابا معتضدی تنها فیلمبردار حرفه‌ای آن دوران تصاویرش را گرفت. محمد ضرابی، غلامعلی سهرابی و احمد دهقان، که فارغ‌التحصیلان مدرسه آرتیستی بودند به عنوان بازیگران اصلی «آبی و رابی» جلوی دوربین رفتند. این فیلم به صورت صامت ساخته شد و ظاهرا اوگانیانس ایده فیلمش را از کمدی‌های مشهور «پات و پاتاشون» کمدین‌های محبوب دانمارکی گرفته بود. از «آبی و رابی» تنها چند سکانس محدود باقی‌مانده و گویا نسخه کامل فیلم سال‌ها پیش بر اثر آتش‌سوزی از بین رفته است.