بازنمایی مکزیک پس از انقلاب

وکیل زبروزرنگی سر بزنگاه، با استفاده از رازی که متعلق به دیگری است، یک‌شبه ثروت هنگفتی به جیب می‌زند. وکیل قرار است همچنان باقی زندگی‌اش را در عیش‌وعشرت و افزایش ثروت سپری کند که حادثه‌ای همه نقشه‌هایش را به‌هم می‌ریزد و مسیر زندگی‌اش را تغییر می‌دهد. «زندانی لاس لوماس»‌ که در سال۱۹۸۰ نوشته شده، داستانی است نه‌چندان بلند اما پراتفاق و با ریتم تند. وکیل، جناب نیکلاس سارمینتو، خود راوی داستان است و آن را با طنزی تلخ برای مخاطبانش بازگو می‌کند؛ مخاطبانی که انگار از راه تلفن، شنونده‌ این روایت هستند و دائم از سوی وکیل با تحقیر و عتاب مورد خطاب قرار می‌گیرند.‌«زندانی لاس لوماس» جامعه مکزیک را در حوالی انقلابی گسترده بازنمایی می‌کند. کارلوس فوئنتس با لحنی صمیمی و سریع فضای آن دوران را با تصویر‌سازی‌‌های معرکه برای خواننده بازسازی می‌کند.‌کارلوس فوئنتس از آغاز کارش در سال‌های۱۹۵۰ رویکردی انتقادی به جامعه مکزیک، به‌خصوص جامعه مکزیک پس از انقلاب‌ داشت. در «زندانی لاس‌لوماس» این نگاه متوجه آن طبقه متوسط نوکیسه‌ای است که پس از جنگ جهانی دوم از موقعیت استثنایی آمریکای لاتین استفاده کرد و ثروت اندوخت؛ طبقه‌ای که آمریکازدگی در رفتارش مشهود بود. «زندانی لاس‌لوماس» از این جهت به «مرگ آرتمیو کروز»، دیگر رمان معروف فوئنتس، شباهت دارد.‌کارلوس فوئنتس، نویسنده کتاب «زندانی لاس لوماس» رمان‌نویس و مقاله‌نویس مکزیکی بود. ازجمله آثار او می‌توان به مرگ آرتمیو کروز (1962)، آئورا (1962)، ترا نوسترا (1975)، گرینگوی پیر (1985) و کریستوفر آنبورن (1987) اشاره کرد.‌نیویورک‌تایمز در مراسم ترحیم فوئنتس از او به‌عنوان «یکی از تحسین‌برانگیزترین نویسندگان در جهان اسپانیایی‌زبان» یاد کرد. او تأثیر مهمی در رونق ادبیات آمریکای لاتین داشت. به‌نوعی کار او «انفجار ادبیات آمریکای لاتین در دهه‌های 1960و 1970» است. گاردین او را «مشهورترین رمان‌نویس مکزیک» خوانده است.‌از جمله افتخارات ادبی وی می‌توان به جایزه میگل دو سروانتس و همچنین بالاترین نشان مکزیک، مدال افتخار بلیساریو دومینگوئز (1999) اشاره کرد.‌ ‌نشر ماهی این رمان 144صفحه‌ای را با ترجمه عبدالله کوثری در قطع جیبی به بهای 100هزار تومان برای ششمین بار تجدیدچاپ کرده است.