یکی از توصیه‌های مؤکدی که در فرهنگ دینی ما و البته در طب ایرانی وجود دارد، خواب قیلوله است. لابد در این‌باره بسیار شنیده‌اید. برای کسانی که نمی‌دانند قیلوله چیست و با این ادبیات شاید چندان آشنا نیستند، باید عرض کرد که قیلوله به استراحت در نیمه‌روز می‌گویند. حالا این استراحت الزاما به‌معنای خوابیدن و چرت‌زدن نیست، می‌تواند همراه با خواب باشد یا بدون خواب؛ مهم این است که استراحتی در نیمه روز اتفاق بیفتد. این خواب نیم‌روزی، حدود نیم‌ساعتی زمان می‌برد و به‌گفته کارشناسان طب ایرانی، موجب تجدید قوا و تقویت حافظه می‌شود. همچنین برای صفراوی‌ها و سوداوی‌ها بسیار مفیدتر است؛ چراکه به بدن‌شان رطوبت می‌رساند.
اما قیلوله و روزه چه ارتباطی با هم می‌توانند داشته باشند؟ روزه، مزاجی گرم و خشک دارد. خواب قیلوله، صفرا را کاهش می‌دهد و در نتیجه باعث رفع غلبه شدید تشنگی می‌شود. حتی در احادیث ما آمده که قیلوله، می‌تواند موجب رفع ضعف و گر‌سنگی شدید هم بشود. در حدیثی از امام کاظم(ع) آمده که «هنگام ظهر بخوابید؛ زیرا همانا خداوند انسان روزه‌دار را درحالی‌که آرمیده است، غذایش می‌دهد و سیرابش می‌کند»(عیون اخبار الرضا، ج۲ص۸۳).
قیلوله و روزه
در همینه زمینه :
