فیلم‌های فراموش شده

علیـرضا محمودی

برگزاری‌جشنواره فجر هر سال این امکان را فراهم می‌کند تا درباره تنوع ژانری در سینمای ایران سخن گفت؛ چرخه‌هایی فراموش شده و زیرژانر‌های گمشده. درحالی‌که همه درباره گسترش تولید فیلم‌های کمدی سخن می‌گویند، سینمای ایران تجربه‌های متنوعی در زمینه فیلم‌های ورزشی نیز داشته که یکی از فراموش‌شده‌ترین فیلم‌های ورزشی فیلم‌هایی درباره ورزش- نمایش کشتی‌کچ بود.
کشتی‌کچ در ایران در اوایل دهه‌30 با اقبال عمومی و غیررسمی مواجه شد. در کشوری که کشتی ورزش اول آن محسوب می‌شود، توجه عامه جوانان به فنون و ضربات نمایشی یک کشتی خشن زمینه‌های اجتماعی فراوانی داشت. از سال 1332نخستین باشگاه کشتی‌کچ با عنوان کیان در منیریه افتتاح شد. یک نظامی به نام ملک‌نیا، مدیریت و شمس‌الله ‌الله‌بیگی، مربیگری باشگاه را برعهده داشتند. استقبال از این باشگاه باعث شد به سرعت باشگاه‌های دیگری در نقاط دیگر تهران و شهرستان‌ها برای آموزش کشتی‌کچ افتتاح و جوانان برای آموزش فنون کشتی‌کچ راهی این مکان‌ها شوند.
مسابقات غیررسمی کشتی‌کچ روز‌های جمعه در قلعه‌مرغی برپا می‌شد. اکبر نقاش رفائیلی (معروف به اکبر تایتان)، هایک هوسپیان، فیروز داداشپور، سیف‌الله سلیمانی، ذبیح‌الله ذبیح‌پور، علی آزاد، جلال پیشوائیان و بسیاری دیگر ازجمله ورزشکارانی بودند که در باشگا‌ه‌ها به کشتی‌کچ می‌پرداختند. اقبال جوانان از این ورزش به مطبوعات و بازار نشر هم کشید.
فروش فیلم‌های مربوط به کشتی‌کچ‌ مکزیکی معروف به سری فیلم‌های «سانتو» نیز در اقبال از کشتی‌کچ در ایران اهمیت دارد.
سانتو با نام رودولف گازمان هوئرتا (۱۹84-۱۹17) معروف‌ترین کچیست تاریخ مکزیک که همراه بلودمون الخاندرو مونوز مورنو و میل ماسکاراس گروه 3 قهرمان بزرگ را تشکیل دادند. سانتو ابتدا فقط در مبارزات آزاد کشتی‌کچ شرکت می‌کرد، اما از آنجا که طرفداران بی‌شماری پیدا کرد در فیلم‌های سینمایی نیز حاضر شد. در سال‌های پایانی دهه 30نمایش موفق فیلم‌های سانتو در ایران همزمان با اقبال عمومی از کشتی‌کچ زمینه تولید فیلم‌های چرخه کشتی‌کچی را در ایران فراهم کرد.‌