بانویی که خادم مسجد شد

بیشتر مساجدی که در دروازه‌غار قدیم بنا شده ارزش تاریخی دارند. مسجد جوادالائمه(ع) که در دسته‌بندی محله‌های تهران در محله صابون‌پزخانه واقع شده چنین حکایتی دارد. ماجرای ساخت مسجد جوادالائمه(ع) به دوره قاجار و حـدود 130سال قبل مربوط می‌شود. در آن روزگار، فردی به نام حاج ذبیح‌الله‌باقری، از مردان عابد و زاهد دروازه غار، ‌بانی اولیه ساخت مسجد شد و با مشارکت خیران و برخی لوطی‌های محله، آجر روی آجر گذاشتند تا ساختمان مسجد شکل بگیرد. علیرضا زمانی، تهران‌پژوه، درباره تاریخچه این مسجد می‌گوید: «مسجد جوادالائمه(ع) در دوره‌های مختلف چندبار بازسازی شده است. بنای قدیمی مسجد، معماری و آجرکاری سنتی داشت و سقف‌های آن به‌صورت چهارطاقی بود. ساختمان قدیمی مسجد با گذشت زمان فرسوده شده بود و به همین دلیل در سال 1365به‌طور کامل تخریب شد تا بنای جدید و بزرگ‌تری به جای آن ساخته شود.» در کتیبه‌های داخل مسجد از حاج‌جواد و حاج‌رحیم عبدالعلی به‌عنوان قدیمی‌ترین متولیان مسجد نام برده شده و از سال 1347فردی به نام حـاج‌مهدی پروندی تولیت مسجد را برعهده دارد. زمانی، کاشی‌کاری مسجد جوادالائمه(ع) را وجه تمایز آن با مساجد دیگر محله هرندی می‌داند: «حاج‌مهدی پروندی از هنرمندانی است که کاشی‌کاری این مسجد را انجام داده است. او کاشی‌کار چند مسجد دیگر تهران مثل مسجد قائمیه، مسجد خلخالی‌ها، مسجد حجتیه، مسجدالاقصی و مسجد الفاطمه(س) بوده است. مسجد جوادالائمه(ع) تنها مسجد تهران به‌حساب می‌آید که خادم آن یک زن بوده است. زهرا نعمتی از سال1377به‌عنوان خادم در این مسجد فعالیت می‌کرد.» بانیان مسجد جوادالائمه(ع) 8باب از مغازه‌های اطراف آن را برای تأمین مخارج مسجد، وقف کرده بودند که 4باب از مغازه‌ها با گذشت زمان و با اجرای طرح‌های مختلف شهری از بین رفته و 4باب دیگر باقی مانده است.  قدیمی‌های محله نقل می‌کنند که مسجد آقانور، نخستین و تنها مسجد دروازه غار بود که یک اتاق 15متری داشت. وقتی جمعیت نمازگزاران زیاد شد، مردان محله تصمیم گرفتند برای اقامه نماز به مسجد تازه تأسیس جوادالائمه(ع)در آن سال‌ها بروند تا مسجد آقانور صرفاً به زنان نمازگزار اختصاص داده شود.