تشویق بچهها به نماز اول وقت
خواندن نماز اول وقت و ترجیحا در مسجد از کارهایی بود که حاج آقا هیچ وقت ترک نکرد. درباره بچهها اجباری در کار نبود. هیچ وقت خواندن نماز را به بچههایمان تحمیل نکرد. حتی وقتی بعد از ازدواجشان اگر یک شب خانه ما میخوابیدند، حاج آقا میگفت برای نماز صبح صدایشان نزن! مگر اینکه خودشان گفته باشند که بیدارشان کنی. خدا را شکر همه بچهها و نوهها اهل نماز و با دین و دیانت بزرگ شدند. حاج آقا آنقدر مسجدرفتن را دوست داشت که موقع نماز که میشد، نوههای دختر، پشت سر بابابزرگشان راه میافتادند و به مسجد میرفتند. به بچههایم میگویم مادر و پدرم که فوت کردند، برادرم که شهید شد، هر کدام داغی بر دلم بود، اما چون پدرتان را داشتم، خم به ابرو نیاوردم.الان اما در نبودن حاج آقا خیلی تنها شدم!